Ridder te voet.....

Gisteren had ik mijn laatste werkdag en heb voorlopig afscheid genomen op en van mijn werk.
Vandaag de laatste dingetjes gedaan thuis, voer gehaald voor de vissen oor een maand of vier want die jongens lusten wel wat met z'n allen.
Nog even langs de Etos voor tandpasta en zo want stel dat het in Spanje uitverkocht is ......
Oftewel het was een chaotisch dagje met toch wel enige spanning.
En .....ik liep al een tijdje met de gedachte om mijn auto weg te doen omdat hij anders maar op straat staat weg te kwijnen.
Dus dat is vanmorgen nog even geregeld en ben ik ridder te voet.

Dag ik moet vliegen .

En nu ben ik gevlogen.....

Wij vlogen met 32 man in een Airbus 380 en ik kreeg het verzoek om de op de stoel bij de vleugel te gaan zitten ivm het neutraliteitsmoment van het vliegtuig .
En om te bestuderen hoe ik eventueel de deur moest openen en naar buiten gooien.
We zijn gelukkig heelhuids geland met volgens mij de meeste onderdelen nog aan boord.
Bij het taxiën op Schiphol hoorde ik een herrie uit het ruim komen , het leek wel of er iemand het toestel met een botte ijzerzaag wilde doorzagen.

Bij aankomst ingecheckt in hotel AirPort waar ik op de toch wel harde bankjes slecht geslapen heb, maar dat mag de pret niet drukken...

En nu op weg naar de kust nadat ik vanmorgen mijn eerste stempel gehaald heb bij het pelgrimsburo.....

Nog een kleinigheidje ...

Voordat ik dinsdagavond naar Santiago vlieg zal ik toch nog even mijn tas moeten pakken en dat is nooit echt eenvoudig.
Op diverse sites en FB pagina's zijn handige tips te vinden over het weglaten van spullen waarvan je denkt dat ze echt mee moeten.
Eigenlijk is het simpel.....bijna niets is onderweg niet te koop en alles wat je thuislaat hoef je niet mee te sjouwen.

Toen ik in 2012 in Hoek van Holland de deur uitstapte had ik het gevoel dat ik een half varken op mijn rug had hangen, maar bij aankomst in Santiago was het gevoelsmatig nog maar een biggetje.

Vandaag was het een dag van afscheid nemen en heb ik met mijn familie gezellig gebruncht in het huis waar mijn moeder verblijft.
Uiteraard was dat gezellig en na afloop emotioneel om afscheid van mijn moeder te moeten nemen.
Tenslotte is zij al op de ver gevorderde leeftijd van 87 en een mensje van alle dag.

Nu rest mij nog een laatste werkdag en het definitief inpakken van mijn "half varken".

Geduld is een schone zaak.

Nog een kleine drie weken en mijn wandeling vanuit Santiago de Compostella naar Rome gaat eindelijk beginnen.
Het heeft uiteindelijk twee jaar geduurd om zo ver te komen en 31 Mei vlieg ik dus naar Santiago.

Dus uitstel is uiteindelijk geen afstel.

Enige tijd geleden kon ik een ticket boeken voor een directe vlucht naar Santiago en toevallig op de datum die ik gepland had, dus het heeft zo moeten zijn.
De meeste vluchten gaan via Barcelona of Madrid en zijn daardoor vaak drie maal zo duur en ook nog met lange wachttijden aldaar.
Mijn broer was zo attent om mij op deze vlucht te wijzen en ik ben hem hier uiteraard zeer erkentelijk voor.
Dit jaar (en eigenlijk ook het afgelopen jaar) stond het wandelen bij mij een beetje op een laag pitje.
De teller stond eind April op slechts 80 km en dat is natuurlijk niet al te veel, dus besloot ik om in April mee te doen met de "Kennedymars"  van Ridderkerk-Dordrecht-Ridderkerk van de Rotterdamse Wandel Vereniging.
Hiermee stond de teller ineens op 160 km en was ik redelijk afgeknoedeld bij de finish aangekomen in bezit van een oorkonde en drie blaren.
Bij de vorige edities van deze tocht mocht ik altijd in de achterhoede finishen met andere wandelaars die het moeilijk hadden en enige ondersteuning konden gebruiken maar deze keer waren de rollen duidelijk omgedraaid en moest ik over de streep getrokken worden. (Nogmaals bedankt Carla).

Dus .... Met de conditie is niks mis mee en ik ga gewoon in Spanje iedere dag trainen voor de volgende dag.