Vandaag ben ik aangekomen in Bazas en dat is nog 180 km van Saint Jean Pied de Porte.Daar begint het Spaanse gedeelte van de tocht.Het is dan nog 820 km tot Santiago de Compostella.
Ik hoop dat mijn schoenen het zolang uithouden nu mijn enkel het weer goed doet.
Tenslotte is er altijd wel iets het zwakst.
Gisteren hadden we een korte etappe van De Saint Ferme naar La Reole en besloten we door te lopen en naar een refuge te gaan 7 km verderop, wat dus een gat in de grond was .Dus geen cafe restaurant of winkel.
Toen we daar aankwamen bleek het oude gerestaureerde watermolen te zijn die met allerlei vrijwilligers van het dorpje Bazasan weer opgebouwd was.
Het werd nu gebruikt voor tentoonstellingen en feesten.
We hadden van tevoren telefonisch opgebeld , maar kregen een voicemail en uiteindelijk geen antwoord.
Gelukkig kwam er een leuke jonge dame de deur open doen in verband met de foto tentoonstelling op de bovenste verdieping toen we daar een beetje verloren zaten zitten te zijn.Dus konden we gelukkig toch naar binnen om te overnachten.
Gedurende de middag kwamen er regelmatig bezoekers,waaronder een journaliste van de plaatselijke krant die gelijk maar een interview afnam en probeert dat te plaatsen.Mijn medepelgrim komt uit Belgie en woont vlakbij Brussel en ..............spreekt Frans!!!!!
We worden alweer plaatselijk wereldberoemd.
Eerst mijn radio interview voor een Engels radiostation en nu dit weer.Het moet niet veel gekker worden.
Gisteren waren we (kabouter Plop en ik) vertrokken uit Saint Ferme waar we in een refuge van de st.Jacobsvereniging sliepen.We werden allervriendelijkst onthaald door een belgisch koppel die daar als vrijwilligers de boel draaiende houden.Alleen jammer dat ze uit Franstalig Belgie komen en het gesprek voornamelijk in het Frans gevoerd werd.Maar er werd lekker gekookt en er kwam nog een laptop op tafel(zonder internet helaas) met al hun gemaakte wandelingen van betekenis in een prachtige powerpoint presentatie.
Emiel mijn Belgische medepelgrim werd een beetje wit om zijn neus bij het zien van het door ons nog te verrichten klimwerk in Spanje.Dat is niet bepaald zijn sterkste punt,maar we gaan het meemaken.
Gelukkig vielen mijn ogen halverwege dicht en hoefde ik niet alle etapes in powerpoint meer mee te maken.
Het is heel fijn dat mensen hun vrije tijd willen besteden om ons te verzorgen ,maar soms gaat het net iets te ver,misschien dat het scheelt als je zelf ook bij het gesprek betrokken bent,maar......ik spreek te weinig Frans helaas.
Gisteren zijn we onderweg in La Riole even wat wezen drinken en de stad bekeken,en hadden het geluk dat er op zondag een markt met streekproducten was en we nog wat te eten konden kopen.Dat valt niet altijd mee op zondag en zelfs de restaurants zijn na de middaglunch gewoon gesloten.
In La Riole staad een gigantische Abdij met daarbij behorend uiteraard een kerk.Erg mooi en indrukwekkend en je kan hem al van verre zien.
De komende dagen word een beetje afzien, veel bos en weinig plaatsjes van betekenis.Dat betekent dus geen koffie of boodschappen onderweg en al ons avond eten meesjouwen.
Jaja het leven van een pelgrim gaat niet ovrer rozen zullen we maar zeggen.Dat laat ik maar aan Robert en Sjaak over.
Vandaag moest ik echt mijn best doen om een computer re bemachtigen,de toeristen mevrouw weigerde om op te schuiven ,de secretaresse van de Burgemeester kon mij ook niet helpen en de mediatheek is tot Augustus gesloten.
Gelukkig kon ik in een koffiewinkel de computer van de zoon des huizes gebruiken ,maar moest inloggen via een beveiligingssysteem die dan een bevestigingsmail stuurde naar mijn email die ik niet kan openen;
Maar gelukkig is er nog een kebabmevrouw die mij wel erg graag van dienst wil zijn,
dus komt het goed.
Met dit verhaal bedoel ik.
maandag 30 juli 2012
Geslapen als een ..........
Pelgrims hebben het maar moeilijk.Als zij hun traject van de dag gelopen hebben onder moeilijke omstandigheden moeten ze ook nog onderdak vinden.
Nadat ik zondag de camping in Aixe sur Vienne verlaten had ben ik op mijn gemakje via Cars,Laurette ,Chalus en Firbeix naar La Coquille gewandeld waar een herberg is die geleid word door vrijwilligers van de Franse st Jacobs vereniging.Hier was Bernadette de aangewezen persoon voor en zij heeft me de oren van het hoofd gepraat en voor eten en drinken gezorgd.
Heel lief allemaal ,alleen jammer dat ze alleen Frans sprak , wat ons diepgaande gesprek er niet makkelijker opmaakte.
Toen ik inschreef zag ik dat Rene uit brabant en Emiel uit belgie respectievelijk 1 en 4 dagen voor mij daar ook geweest waren.Rene is zo gedreven dat ik hem pas in Brabant zal terug zien en Emiel.......
Die kwam ik de volgende avond bij de herberg in Sorges al tegen.
Ik had hem regelmatig ontmoet tussen Reims en Vezelay , waar hij met zijn twee schottekes op stap was , die inmiddels naar huis zijn.
Dus lopen we voorlopig even samen op en aangezien Emiel altijd leraar is geweest ben ik steeds aan het bijleren.Hoop alleen niet dat ik ook examen hoef af te leggen.
Gisteren was een goede dag , toen vertrokken we uit Perigueux en raakte al spoedig het spoor bijster.Het bleek ,zo vertelde iemand dat de jeugd het behaagt om alle bordjes en richtingaanwijzers zo snel mogelijk te verwijderen Je kan maar geen hobby hebben , nietwaar.
Later die dag was ik Emiel kwijt.Ik klim een stuk makkelijker en sneller en opeens stond ik te wachten in het bos en kwam Emiel niet te voorschijn.
Uiteindelijk zijn we elkaar weer tegen gekomen en samen naar Saint Astier gelopen waar Emiel een slaapplaats voor ons geregeld had in Le Chateau de Puyferrat.En dat was ..........nog twee km verder lopen en het was al zo heet en ik was moe.
Enfin na een stevig half uurtje stappen kwamen we inderdaad bij een echt Kasteel met een oprijlaan van 800 mtr.
Zag er allemaal prachtig uit.Onze slaapplaats was boven de stallen ,een gigantische slaapzaal met 12 bedden.
Dus ruimte zat en een hele grote keuken .
Toen wij ons melden bij de kasteelheer ging hij ons voor onder begeleiding van twee honden en een dwerggeit.Ze waren nog eerder boven dan wij ,maar werden toch maar teruggestuurd.
Na het eten mochten wij nog het kasteel bezichtigen ,dat alleen op enkele punten qua comfort was aangepast en verder nog in de stijl was uit de 16de eeuw.
Prachtig en een mooi uitzicht.
En nu moet ik van de schoot van de secretarresse van de burgemeester.
Ik dacht dat ze zei "ik kom,"maar het was geloof ik dat ik moest gaan omdat de tent dicht ging.
Moet toch nog een flink tijdje naar Franse les om beter te kunnen communiceren ................!
Tot later
Nadat ik zondag de camping in Aixe sur Vienne verlaten had ben ik op mijn gemakje via Cars,Laurette ,Chalus en Firbeix naar La Coquille gewandeld waar een herberg is die geleid word door vrijwilligers van de Franse st Jacobs vereniging.Hier was Bernadette de aangewezen persoon voor en zij heeft me de oren van het hoofd gepraat en voor eten en drinken gezorgd.
Heel lief allemaal ,alleen jammer dat ze alleen Frans sprak , wat ons diepgaande gesprek er niet makkelijker opmaakte.
Toen ik inschreef zag ik dat Rene uit brabant en Emiel uit belgie respectievelijk 1 en 4 dagen voor mij daar ook geweest waren.Rene is zo gedreven dat ik hem pas in Brabant zal terug zien en Emiel.......
Die kwam ik de volgende avond bij de herberg in Sorges al tegen.
Ik had hem regelmatig ontmoet tussen Reims en Vezelay , waar hij met zijn twee schottekes op stap was , die inmiddels naar huis zijn.
Dus lopen we voorlopig even samen op en aangezien Emiel altijd leraar is geweest ben ik steeds aan het bijleren.Hoop alleen niet dat ik ook examen hoef af te leggen.
Gisteren was een goede dag , toen vertrokken we uit Perigueux en raakte al spoedig het spoor bijster.Het bleek ,zo vertelde iemand dat de jeugd het behaagt om alle bordjes en richtingaanwijzers zo snel mogelijk te verwijderen Je kan maar geen hobby hebben , nietwaar.
Later die dag was ik Emiel kwijt.Ik klim een stuk makkelijker en sneller en opeens stond ik te wachten in het bos en kwam Emiel niet te voorschijn.
Uiteindelijk zijn we elkaar weer tegen gekomen en samen naar Saint Astier gelopen waar Emiel een slaapplaats voor ons geregeld had in Le Chateau de Puyferrat.En dat was ..........nog twee km verder lopen en het was al zo heet en ik was moe.
Enfin na een stevig half uurtje stappen kwamen we inderdaad bij een echt Kasteel met een oprijlaan van 800 mtr.
Zag er allemaal prachtig uit.Onze slaapplaats was boven de stallen ,een gigantische slaapzaal met 12 bedden.
Dus ruimte zat en een hele grote keuken .
Toen wij ons melden bij de kasteelheer ging hij ons voor onder begeleiding van twee honden en een dwerggeit.Ze waren nog eerder boven dan wij ,maar werden toch maar teruggestuurd.
Na het eten mochten wij nog het kasteel bezichtigen ,dat alleen op enkele punten qua comfort was aangepast en verder nog in de stijl was uit de 16de eeuw.
Prachtig en een mooi uitzicht.
En nu moet ik van de schoot van de secretarresse van de burgemeester.
Ik dacht dat ze zei "ik kom,"maar het was geloof ik dat ik moest gaan omdat de tent dicht ging.
Moet toch nog een flink tijdje naar Franse les om beter te kunnen communiceren ................!
Tot later
zondag 22 juli 2012
Vroeg op.........
Dat was de bedoeling vanmorgen, maar uiteindelijk vertrok ik pas om 8 uur uit Flavignac .Vandaar uit was het nog 2 km naar Cars waar ik nu zit en gisteren zou eindigen.
Maar volgens de routebeschrijving was er niets te vinden in Cars en in Flavignac een camping.
Gisterenochtend vertrokken uit Aixe Sur Vienne , maar niet voordat ik koffie gedronken had met de buurman uit Deventer.De dag ervoor zag ik een Nederlandse auto rijden met een mooie oldtimer caravan erachter.En toen ik later op de avond bij mijn tentje kwam stond hij tegenover mij en kon ik het niet laten om even een praatje te maken. Maar helaas zijn ze niet van plan om er afscheid van te nemen.
S ochtends was het erg mistig en dat kwam niet van de drank van de avond tevoren ,maar deze trok alweer snel weg en het was een mooie zonnige dag en een mooi stuk om te wandelen.
Het is een beetje jammer dat ik waarschijnlijk de Franse tekst van mijn routebeschrijving niet goed interpreteer en daarom soms niet helemaal begrijp waar ik het beste kan stoppen voor de nacht ivm camping en winkels.De schrijver van dit boekje is niet helemaal goed op de hoogte geweest of heeft het met de franse slag geschreven.
Maarja , we komen er toch wel.
Vandaag doe ik mijn best om La Coquille te bereiken , dus vanaf hier nog een km of 27, dat moet te doen zijn.
Mooi weer ,weinig muggen en (nog) lekker rustig op de weg.
Nog èèn bakkie en dan ga ik weer .
Gisteravond kwam ik helemaal in balans............
Vorige week lag ik in mijn tentje in Aubusson en hoorde het vuurwerk , keek buiten en zag niets .....
Gisteravond keek ik over het meertje waar ik vlakbij mijn tent opgezet had en zag in de verte boven Limoge
vuurwerk en hoorde niets.
Dus ben ik nu weer in balans......
Larissa en Sabine gefeliciteerd met jullie vierdaagse , fijn dat jullie het gehaald hebben..
Maar volgens de routebeschrijving was er niets te vinden in Cars en in Flavignac een camping.
Gisterenochtend vertrokken uit Aixe Sur Vienne , maar niet voordat ik koffie gedronken had met de buurman uit Deventer.De dag ervoor zag ik een Nederlandse auto rijden met een mooie oldtimer caravan erachter.En toen ik later op de avond bij mijn tentje kwam stond hij tegenover mij en kon ik het niet laten om even een praatje te maken. Maar helaas zijn ze niet van plan om er afscheid van te nemen.
S ochtends was het erg mistig en dat kwam niet van de drank van de avond tevoren ,maar deze trok alweer snel weg en het was een mooie zonnige dag en een mooi stuk om te wandelen.
Het is een beetje jammer dat ik waarschijnlijk de Franse tekst van mijn routebeschrijving niet goed interpreteer en daarom soms niet helemaal begrijp waar ik het beste kan stoppen voor de nacht ivm camping en winkels.De schrijver van dit boekje is niet helemaal goed op de hoogte geweest of heeft het met de franse slag geschreven.
Maarja , we komen er toch wel.
Vandaag doe ik mijn best om La Coquille te bereiken , dus vanaf hier nog een km of 27, dat moet te doen zijn.
Mooi weer ,weinig muggen en (nog) lekker rustig op de weg.
Nog èèn bakkie en dan ga ik weer .
Gisteravond kwam ik helemaal in balans............
Vorige week lag ik in mijn tentje in Aubusson en hoorde het vuurwerk , keek buiten en zag niets .....
Gisteravond keek ik over het meertje waar ik vlakbij mijn tent opgezet had en zag in de verte boven Limoge
vuurwerk en hoorde niets.
Dus ben ik nu weer in balans......
Larissa en Sabine gefeliciteerd met jullie vierdaagse , fijn dat jullie het gehaald hebben..
vrijdag 20 juli 2012
Kort dagje.........
Vanmiddag kwam ik aan in Aixe Sur Vienne en zag ineens dat er 50 meter verder een camping was.Dus kon ik kiezen of stoppen voor vandaag of nog 9km doorlopen en hopen dat de eventuele aanwezige camping niet 5 km verder was.
Dus was ik vandaag voor de verandering vroeg uitgewandeld.
Het voordeel hiervan is dat ik nu gewoon even rond kan kijken en mijn ding doen (zoals effe mijn blog bijwerken)en misschien morgen eens vroeg op pad kan gaan.Ook een wasje doen is s'middags handiger dan laat op de avond.
Gezien de af en toe dalende regenbuitjes droogt de was niet echt hard als het op mijn rug te drogen hangt tijdens het wandelen.
Toen ik eergisteren voordat ik vertrok nog even een kopje koffie dronk in Bourganoff , kwam er een Engels stel naast mij zitten met hun (schoon)moeder.Ik bood haar mijn plaats in de schaduw aan omdat ze het nogal warm had.
We raakten in gesprek en de man vertelde dat hij het heel speciaal vond wat ik doe en wilde mij interviewen voor de lokale radio in de plaats waar hij woonde in Engeland.
Dus binnenkort breek ik internationaal door.Maar ik ga niet naast mijn schoenen lopen hoor , daar zijn ze veel te duur voor.
Na een flink dagje wandelen kwam ik in St.Leonard De Noblat aan en streek neer op een terras van een restaurant.Tijdens het eten kwam er een Nederlands stel naast mij zitten die in De Morvan een vakantie huisje hebben.Ik vond het leuk om weer eens gezellig Nederlands te praten en heb er nu weer twee volgers bij.
Helaas moest ik nog even een uurtje verder lopen naar de camping die aan een riviertje met waterval lag.
Ik dacht dat ik daar geen last van zou hebben , maar het duurde best wel lang voordat ik de slaap kon vatten.S morgens werd ik verrast met een lekkere kop koffie door de buren naast mij ,die met hun oldtimercamper vanuit IJsselstein op vakantie waren in Frankrijk.Erg gezellig en uiteraard een lekker bakkie.
Sorry weet even niet meer hoe je Ijsselstein schrijft .
Vanaf St Leonard De Noblat kwam ik plotseling weer de route tegen met de Camino schelpjes.
Het leek wel of Larissa en Sabrina van W4W op mijn linker en rechter schouder zaten en mij de weg influisterden.Uiteindelijk zag ik in de verte Limoge , mijn einddoel van de dag liggen.
Maar natuurlijk moest ik nog even een uurtje omlopen omdat er een snelweg tussen lag.Effe jammer dus.
In Limoge keek ik in het Routeboek van Francois Lepere en zag dat ik bij het seminarie kon slapen.Alleen dat hij het slecht had aangegeven op de bijbehorende kaart.Moest dus even zoeken en kwam pas na negenen aan en kon gelukkig nog naar binnen.
Vanmorgen de stad doorgelopen ,de kathedraal bekeken de botanische tuin met het bijbehorende museum en het gigantisch mooie Benedictine station.
Heerlijk zitten genieten van al de mensen om mij heen terwijl ik op het terras van mijn ontbijt zat te genieten.
en nu ..............ben ik hier
Dus was ik vandaag voor de verandering vroeg uitgewandeld.
Het voordeel hiervan is dat ik nu gewoon even rond kan kijken en mijn ding doen (zoals effe mijn blog bijwerken)en misschien morgen eens vroeg op pad kan gaan.Ook een wasje doen is s'middags handiger dan laat op de avond.
Gezien de af en toe dalende regenbuitjes droogt de was niet echt hard als het op mijn rug te drogen hangt tijdens het wandelen.
Toen ik eergisteren voordat ik vertrok nog even een kopje koffie dronk in Bourganoff , kwam er een Engels stel naast mij zitten met hun (schoon)moeder.Ik bood haar mijn plaats in de schaduw aan omdat ze het nogal warm had.
We raakten in gesprek en de man vertelde dat hij het heel speciaal vond wat ik doe en wilde mij interviewen voor de lokale radio in de plaats waar hij woonde in Engeland.
Dus binnenkort breek ik internationaal door.Maar ik ga niet naast mijn schoenen lopen hoor , daar zijn ze veel te duur voor.
Na een flink dagje wandelen kwam ik in St.Leonard De Noblat aan en streek neer op een terras van een restaurant.Tijdens het eten kwam er een Nederlands stel naast mij zitten die in De Morvan een vakantie huisje hebben.Ik vond het leuk om weer eens gezellig Nederlands te praten en heb er nu weer twee volgers bij.
Helaas moest ik nog even een uurtje verder lopen naar de camping die aan een riviertje met waterval lag.
Ik dacht dat ik daar geen last van zou hebben , maar het duurde best wel lang voordat ik de slaap kon vatten.S morgens werd ik verrast met een lekkere kop koffie door de buren naast mij ,die met hun oldtimercamper vanuit IJsselstein op vakantie waren in Frankrijk.Erg gezellig en uiteraard een lekker bakkie.
Sorry weet even niet meer hoe je Ijsselstein schrijft .
Vanaf St Leonard De Noblat kwam ik plotseling weer de route tegen met de Camino schelpjes.
Het leek wel of Larissa en Sabrina van W4W op mijn linker en rechter schouder zaten en mij de weg influisterden.Uiteindelijk zag ik in de verte Limoge , mijn einddoel van de dag liggen.
Maar natuurlijk moest ik nog even een uurtje omlopen omdat er een snelweg tussen lag.Effe jammer dus.
In Limoge keek ik in het Routeboek van Francois Lepere en zag dat ik bij het seminarie kon slapen.Alleen dat hij het slecht had aangegeven op de bijbehorende kaart.Moest dus even zoeken en kwam pas na negenen aan en kon gelukkig nog naar binnen.
Vanmorgen de stad doorgelopen ,de kathedraal bekeken de botanische tuin met het bijbehorende museum en het gigantisch mooie Benedictine station.
Heerlijk zitten genieten van al de mensen om mij heen terwijl ik op het terras van mijn ontbijt zat te genieten.
en nu ..............ben ik hier
woensdag 18 juli 2012
Sterretjes gezien
Vanacht heb ik de nacht doorgebracht in Bourganeuf in het gebied Limogin.Gisteren toern ik aankwam volgde ik de borden camping municepal , oftewel gemeente camping.Helaas bleek na ruim een kilometer dat deze was opgeheven en moest ik weer een takkeeind terug omhoog klimmen om in het centrum te komen.Erg fijn aan het eind van de dag met een enkel die nog steeds vervelend doet.Na een bezoek aan een restaurant en even rondgekeken te hebben zag ik vlak bij de kerk een parkeerterrein voor campers.En daar was ook een grasstrook bij waar mijn gigantische tent natuurlijk wel oppaste.De campeneurs waren allen Fransen die wel een beetje raar opkeken toen ik mijn tent op ging zetten.Maar dat was meer hun dan mijn probleem.Vanacht moest ik kleine Geert even uitlaten en was aangenaam verrast door een gigantische sterrenhemel.Gezien het feit dat ik aan de rand van van de glazen stad woon met gigantisch veel lichtvervuiling van de assimillatie verlichting enerzijds en de industrie op de Maasvlakte anderzijds is dat voor ons onmogelijk om zo veel sterren te zien zonder dat je hard je hoofd stoot.
Ik heb redelijk kunnen slapen en zeker nadat een groep jonge giechelende meisjes uitgegiecheld waren en naar huis moesten.
Alleen werd mijn nachtrust verstoort door een van de campeneurs die ondanks alle isolatie van de camper en de afstand van zeker 15 meter zo hard snurkte dat ik verwachte dat er nog maar een klein campertje over zou zijn vanmorgen.Maar dat viel mee.
De afgelopen twee dagen ben ik van Aubusson via Bainze dus in Bourganeuf beland en heb in Bainze een hel jeugdherberg tot mijn beschikking gehad [dacht ik] ware het niet dat de recreatiezaal in gebruik genomen was door de plaatselijke snordragende huisvrouwen die daar een video avond hadden.Was effe schrikken ,maar ik ben er nu weer overheen.
Het werd trouwens na drie dagen wel weer tijd om Aubusson te verlaten , als alle notaire alcoholisten je bij je naam gaan noemen kun je beter maar snel vertrekken.
Ik heb nog wel een hoop mensen ontmoet met een verhaal , maar wat in Aubusson is ,moet in Aubusson blijven.
Maar gezellig was het in iedergeval wel.
Zeker omdat het nationale bevrijdingsdag was met optredens op straat en andere activiteiten.
En nu op weg naar Limoge , waar ik nog wel twee dagen over zal doen en dan weer op het goede pad ben.Ik hoop dat mijn enkel zodanig herstelt dat ik deze tocht kan voortzetten ,dus moet ik op tijd mijn rust nemen en is het tempo er wel een beetje uit.
We zullen zien.
Ik heb redelijk kunnen slapen en zeker nadat een groep jonge giechelende meisjes uitgegiecheld waren en naar huis moesten.
Alleen werd mijn nachtrust verstoort door een van de campeneurs die ondanks alle isolatie van de camper en de afstand van zeker 15 meter zo hard snurkte dat ik verwachte dat er nog maar een klein campertje over zou zijn vanmorgen.Maar dat viel mee.
De afgelopen twee dagen ben ik van Aubusson via Bainze dus in Bourganeuf beland en heb in Bainze een hel jeugdherberg tot mijn beschikking gehad [dacht ik] ware het niet dat de recreatiezaal in gebruik genomen was door de plaatselijke snordragende huisvrouwen die daar een video avond hadden.Was effe schrikken ,maar ik ben er nu weer overheen.
Het werd trouwens na drie dagen wel weer tijd om Aubusson te verlaten , als alle notaire alcoholisten je bij je naam gaan noemen kun je beter maar snel vertrekken.
Ik heb nog wel een hoop mensen ontmoet met een verhaal , maar wat in Aubusson is ,moet in Aubusson blijven.
Maar gezellig was het in iedergeval wel.
Zeker omdat het nationale bevrijdingsdag was met optredens op straat en andere activiteiten.
En nu op weg naar Limoge , waar ik nog wel twee dagen over zal doen en dan weer op het goede pad ben.Ik hoop dat mijn enkel zodanig herstelt dat ik deze tocht kan voortzetten ,dus moet ik op tijd mijn rust nemen en is het tempo er wel een beetje uit.
We zullen zien.
zaterdag 14 juli 2012
Oja , dit moest ik nog even vertellen
Vorige week zondag was ik onderweg van Moulin naar de volgende stop[ik plan dat nooit zo] en zag op mijn kaartje dat ik een Boeddhistisch Klooster passeerde in Noyant d Allier en besloot om daar eens te gaan kijken en vragen of ze misschien een slaapplaats hadden voor een arme pelgrim op weg naar Santiago de Compostella.
Ik moest wel even 2 km klimmen om er te komen , maar dat had ik er wel voor over.
Twee jaar terug toen Barbara en ik in Frankrijk waren hebben we ook een dergelijk klooster bezocht en ik was eigenlijk verbaasd om er relatief gezien dichtbij nog een aan te treffen.
Dit klooster lag een beetje achteraf aan de buitenrand van het dorpje en ik moest ook even vragen voor ik het vond.
Net als het ander klooster stond er uiteraard een groot niet te missen goudkleurig beeld van Boeddha met een heleboel beelden en waterpartijen er omheen.Ik trok de stoute schoenen aan en ging de ontvangstruimte binnen waar ik hartelijk begroet werd door een aantal oudere dames.Nadat ik mijn schoenen uitgetrokken had mocht ik zelfs even in de tempel om Boedha te begroeten.
Ik kreeg thee aangeboden en snoepjes ,koekjes en gekonfijte gember.Vond zelfs als vastgeroeste koffie drinker de thee erg lekker.De dames spraken vloeiend Frans en wat later bleek Vietnamees ,maar een van hen gelukkig een beetje Engels.Zij legden mij uit dat de andere tempel Tibetaans was en zij dus Vietnamees.Nooit geweten dat daar ook nog onderscheid in was.
Toen ik vroeg of ik bij hun kon blijven slapen gingen ze in conclaaf en kwamen met allerlei oplossingen aan dragen en trachten zelfs de dichtbij zijnde Gite s te bellen ;Maar slapen...........dat kon niet in hun tempel.
Nadat ik buiten nog een aantal foto s gemaakt had heb ik hun gedag gezegd en ben verder gelopen en kwam uiteindelijk in Tronget terecht waar ik achteraf 500 meter voor een bijna lege camping op een veldje ben neergestreken.
Maar ..... ik denk nog vaak met een glimlach terug aan de drie leuke oude Vietnamese dametjes....
Ik moest wel even 2 km klimmen om er te komen , maar dat had ik er wel voor over.
Twee jaar terug toen Barbara en ik in Frankrijk waren hebben we ook een dergelijk klooster bezocht en ik was eigenlijk verbaasd om er relatief gezien dichtbij nog een aan te treffen.
Dit klooster lag een beetje achteraf aan de buitenrand van het dorpje en ik moest ook even vragen voor ik het vond.
Net als het ander klooster stond er uiteraard een groot niet te missen goudkleurig beeld van Boeddha met een heleboel beelden en waterpartijen er omheen.Ik trok de stoute schoenen aan en ging de ontvangstruimte binnen waar ik hartelijk begroet werd door een aantal oudere dames.Nadat ik mijn schoenen uitgetrokken had mocht ik zelfs even in de tempel om Boedha te begroeten.
Ik kreeg thee aangeboden en snoepjes ,koekjes en gekonfijte gember.Vond zelfs als vastgeroeste koffie drinker de thee erg lekker.De dames spraken vloeiend Frans en wat later bleek Vietnamees ,maar een van hen gelukkig een beetje Engels.Zij legden mij uit dat de andere tempel Tibetaans was en zij dus Vietnamees.Nooit geweten dat daar ook nog onderscheid in was.
Toen ik vroeg of ik bij hun kon blijven slapen gingen ze in conclaaf en kwamen met allerlei oplossingen aan dragen en trachten zelfs de dichtbij zijnde Gite s te bellen ;Maar slapen...........dat kon niet in hun tempel.
Nadat ik buiten nog een aantal foto s gemaakt had heb ik hun gedag gezegd en ben verder gelopen en kwam uiteindelijk in Tronget terecht waar ik achteraf 500 meter voor een bijna lege camping op een veldje ben neergestreken.
Maar ..... ik denk nog vaak met een glimlach terug aan de drie leuke oude Vietnamese dametjes....
Even op de plaats rust
Gisteren ben ik aangekomen in Aubusson nadat ik de nacht doorgebracht had op een veldje tegenover het voetbalveld in Bellegard en Marche.
Ik volg nu de kleine wegen die de dorpjes en gehuchten aan elkaar rijgen als parels aan een snoer.
Zoals gewoonlijk was de eind etappe weer een flinke klim ,maar gelukkig minder dan die dag ervoor toen ik in Evaux les Bains aankwam en op het laatst met mijn hoofd in de wolken liep.Ik zag op grote afstand een gigantische kerk staan boven op de berg,een prachtig gezicht was dat.
Hoe dan ook op weg naar Bellegard en Marche kreeg ik een beetje last van mijn linker enkel en besloot om de volgende dag iets rustiger aan te doen en te stoppen in Aubusson.
Zogedacht en zo gedaan.Kan het wel zeggen ,maar er luistert toch niemand naar mij en de koeien zal het worst wezen.
Hier aangekomen was mijn enkel iets opgezet en pijnlijk en ben naar de eerste hulp in het ziekenhuis gegaan.
De dokter heeft even gevoeld en gekeken , de zuster mijn enkel gekoeld en gemasseerd ,en de receptioniste de rekening opgemaakt.Toch weer goed voor de werkgelegenheid zullen we maar zeggen.
De dokter vond het nadat hij mijn verhaal over mijn wandeling gehoord had beter om maar een paar dagen rust voor te schrijven en mijn enkel 4 keer per dag met een zalfje te masseren.
Dus ben ik s avonds in de kroeg gelijk maar gaan zoeken naar iemand die dat wil doen.
Je moet wat doen met deze onverwachte vrije tijd.
Vandaag dus heerlijk uitgeslapen , wasje gedaan en nu effe schrijven.De enkel voelt wel wat stijf aan dus gaan we nog even door met masseren en ga ik maandagmorgen weer rustig op pad.
Nog 90 km naar Limoge en dan kan ik de pelgrimsroute weer volgen.
Ik volg nu de kleine wegen die de dorpjes en gehuchten aan elkaar rijgen als parels aan een snoer.
Zoals gewoonlijk was de eind etappe weer een flinke klim ,maar gelukkig minder dan die dag ervoor toen ik in Evaux les Bains aankwam en op het laatst met mijn hoofd in de wolken liep.Ik zag op grote afstand een gigantische kerk staan boven op de berg,een prachtig gezicht was dat.
Hoe dan ook op weg naar Bellegard en Marche kreeg ik een beetje last van mijn linker enkel en besloot om de volgende dag iets rustiger aan te doen en te stoppen in Aubusson.
Zogedacht en zo gedaan.Kan het wel zeggen ,maar er luistert toch niemand naar mij en de koeien zal het worst wezen.
Hier aangekomen was mijn enkel iets opgezet en pijnlijk en ben naar de eerste hulp in het ziekenhuis gegaan.
De dokter heeft even gevoeld en gekeken , de zuster mijn enkel gekoeld en gemasseerd ,en de receptioniste de rekening opgemaakt.Toch weer goed voor de werkgelegenheid zullen we maar zeggen.
De dokter vond het nadat hij mijn verhaal over mijn wandeling gehoord had beter om maar een paar dagen rust voor te schrijven en mijn enkel 4 keer per dag met een zalfje te masseren.
Dus ben ik s avonds in de kroeg gelijk maar gaan zoeken naar iemand die dat wil doen.
Je moet wat doen met deze onverwachte vrije tijd.
Vandaag dus heerlijk uitgeslapen , wasje gedaan en nu effe schrijven.De enkel voelt wel wat stijf aan dus gaan we nog even door met masseren en ga ik maandagmorgen weer rustig op pad.
Nog 90 km naar Limoge en dan kan ik de pelgrimsroute weer volgen.
donderdag 12 juli 2012
Het eindigde toch in een leuke dag
Maandag nadat ik 16 km extra gelopen had en gelukkig mijn portemonnee had teruggevonden ben ik nadat ik de toeristenmevrouw nog even tot na sluitingstijd had beziggehouden effe buiten op een steen gaan zitten denken hoe ik verder zou gaan die dag.
Ik was moe en had het wel even gehad en.......had nog geen flauw idee waar ik de nacht zou doorbrengen.
Dus besloot ik maar door te lopen en de stad te verlaten en hoopte op een leuk weitje waar ik mijn tent kon opzetten.Ik liep langs een Routier en ging even wat drinken en zag dat ik daar ook kon douchen.Altijd lekker na zo n zweterige dag.Daarna liep ik verder richting Commentry ,wat eigenlijk mijn doel van de dag was geweest.Vlak voordat ik Montmaraut verliet zag ik een terras bij een cafe /cafetaria en ben maar een biertje gaan drinken op de goede afloop.Ik vroeg aan Daniel , de eigenaar ,of hij een camping wist in de buurt en hij riep naar zijn vrouw die boven was.Zij kwam als de vrouwelijke uitvoering van John Cleese in haar badjas naar beneden en had kennelijk wel de beschikking van een oplossend vermogen.Zij stelde voor aan Daniel dat hij mij even de parkeerplek voor campers zou wijzen omdat daar een uitstekende plek voor mijn tent zou zijn.
Dus daar stond ik dan , midden in de stad op een bedje van klaver in een mooi afgeschermd parkje.
Alleen jammer dat een groepje jongelui het parkje midden in de nacht ook ontdekte en besloten om daar te gaan slapen nadat zij lang en luidruchtig besproken hadden dat ze een goede dag gehad hadden en trots waren dat ze 80 km gefietst hadden.
Maar ja een kleinigheidje hou je altijd.
Ik was moe en had het wel even gehad en.......had nog geen flauw idee waar ik de nacht zou doorbrengen.
Dus besloot ik maar door te lopen en de stad te verlaten en hoopte op een leuk weitje waar ik mijn tent kon opzetten.Ik liep langs een Routier en ging even wat drinken en zag dat ik daar ook kon douchen.Altijd lekker na zo n zweterige dag.Daarna liep ik verder richting Commentry ,wat eigenlijk mijn doel van de dag was geweest.Vlak voordat ik Montmaraut verliet zag ik een terras bij een cafe /cafetaria en ben maar een biertje gaan drinken op de goede afloop.Ik vroeg aan Daniel , de eigenaar ,of hij een camping wist in de buurt en hij riep naar zijn vrouw die boven was.Zij kwam als de vrouwelijke uitvoering van John Cleese in haar badjas naar beneden en had kennelijk wel de beschikking van een oplossend vermogen.Zij stelde voor aan Daniel dat hij mij even de parkeerplek voor campers zou wijzen omdat daar een uitstekende plek voor mijn tent zou zijn.
Dus daar stond ik dan , midden in de stad op een bedje van klaver in een mooi afgeschermd parkje.
Alleen jammer dat een groepje jongelui het parkje midden in de nacht ook ontdekte en besloten om daar te gaan slapen nadat zij lang en luidruchtig besproken hadden dat ze een goede dag gehad hadden en trots waren dat ze 80 km gefietst hadden.
Maar ja een kleinigheidje hou je altijd.
maandag 9 juli 2012
Het was een shitdag
Vandaag zat het niet echt mee,vanacht wildgekampeerd op een veldje me gras wat zeker twee kontjes hoog was.Met al het kruipend en vliegend gespuis daarbij natuurlijk.Ik wilde Montret bereiken maar het was al laat en ik was het zat.Dus ik besloot maar te stoppen op dat veld.Vanmorgen na500 mtr kwam ik een camping tegen met welgeteld 1 caravan.plek zat dus .........
Na nog even rondgekeken te hebben in Montenet ,een plaats vlakbij , ging ik op weg richting Montmaraut en Commentry was mijn doel van deze dag.
In Deux-Chaises besloot ik toen ik langs een Routier liep even te gaan eten omdat mijn broek nu wel erg van mijn kont begint te glijden.Teveel en te vaak leven op een noodrantsoen is toch niet zo goed voor de lijn heb ik gemerkt.
Na het eten vervolgde ik mijn weg en al gauw kondigde mvr. de Bruin aan dat ze niet verdere meewilde en wel onmiddelijk wilde uitstappen.
Dus schoot ik snel achter een boom en in een greppel en liet haar snel gaan.Een kleine drie uur later was ik bij Montmaraut bij een toeristeninformatiepunt aangekomen en wilde een colaatje uit de muur trekken.
Ik greep naar mijn kontzak en taste in het niets.........paniek ...mijn portemonee kwijt met geld en bankpas!!!!!
Mevrouw de Bruins plotselinge afscheid schoot door mij heen........shit toen is hij uit mijn zak gegeleden.
8 km terug.......Ik ging in mijn beste Frans in overleg met de Toeristenmevrouw die niet zo n oplossend vermogen had.Daar was ze niet voor aangenomen en ook niet voor haar Engels.
Toevallig verscheen er eeen Nederlandse Mvrouw waar ik mijn plrobleem aan voorlegde en vroeg of zij mij wilde rijden naar de plaats delict.NEEE daar begin ik niet aan zei ze en ik bedankte haar voor haar barmhartigheid.
Uiteindelijk heb ik onder protest mijn rugzak achter gelaten bij de toeristen mevrouw en ben maar in speedmars op en neer gelopen naar de plaats delict waar ik gelukkig mijn portemonee terug vond in de greppel............
Na nog even rondgekeken te hebben in Montenet ,een plaats vlakbij , ging ik op weg richting Montmaraut en Commentry was mijn doel van deze dag.
In Deux-Chaises besloot ik toen ik langs een Routier liep even te gaan eten omdat mijn broek nu wel erg van mijn kont begint te glijden.Teveel en te vaak leven op een noodrantsoen is toch niet zo goed voor de lijn heb ik gemerkt.
Na het eten vervolgde ik mijn weg en al gauw kondigde mvr. de Bruin aan dat ze niet verdere meewilde en wel onmiddelijk wilde uitstappen.
Dus schoot ik snel achter een boom en in een greppel en liet haar snel gaan.Een kleine drie uur later was ik bij Montmaraut bij een toeristeninformatiepunt aangekomen en wilde een colaatje uit de muur trekken.
Ik greep naar mijn kontzak en taste in het niets.........paniek ...mijn portemonee kwijt met geld en bankpas!!!!!
Mevrouw de Bruins plotselinge afscheid schoot door mij heen........shit toen is hij uit mijn zak gegeleden.
8 km terug.......Ik ging in mijn beste Frans in overleg met de Toeristenmevrouw die niet zo n oplossend vermogen had.Daar was ze niet voor aangenomen en ook niet voor haar Engels.
Toevallig verscheen er eeen Nederlandse Mvrouw waar ik mijn plrobleem aan voorlegde en vroeg of zij mij wilde rijden naar de plaats delict.NEEE daar begin ik niet aan zei ze en ik bedankte haar voor haar barmhartigheid.
Uiteindelijk heb ik onder protest mijn rugzak achter gelaten bij de toeristen mevrouw en ben maar in speedmars op en neer gelopen naar de plaats delict waar ik gelukkig mijn portemonee terug vond in de greppel............
zondag 8 juli 2012
Beetje een omweg
Het is een beetje een vreemde route die ik nu volg, de route via Le Puy en Vezela gaat via Issy L Eveque maar die wil ik niet volgen omdat dat toch een stuk langer is.
Ik wil de Route Never -Limoge -st Jean Pied de Porte volgen en ben nu effe met een soort bypass bezig.
Gisteren vertrok ik nogal laat uit Issy L Eveque en het afscheid viel mij best wel zwaar.Lekker gegeten en geslapen en het weerzien van Moos en consorten was erg fijn.Toen ik net vertrokken was realiseerde ik me dat ik vergeten was om even een stempel te vragen voor mijn pelgrimspaspoort.Maar dat is niet zo erg want hun stempel staat voor altijd in mijn hart.
Na een dagje stappen over het asfalt op de rustige binnenwegen kwam ik laat in Bourbon-Lancey op de camping en moest gelijk mijn noodrantsoen aanslaan en ben gauw gaan slapen.
De volgende dag nog even de stad bekeken en op zoek naar de toerist office , die achteraf vlakbij de camping was.Daar trof ik een meisje die tot mijn verbazing perfect Engels sprak en ik zei haar dat ze de eerste was die dat kon bij een franse toerist office waar ik tot dusver was geweest.Het bleek een Duitse stagiaire te zijn die ook in Engeland stage gelopen had.Het lijkt me toch de eerste vereiste voor een medewerker van een toerist office dat je meerdere talen spreekt.....
Uiteindelijk kwam ik via Garnat-sur Engrieve en Les Voisins na 38km drukke weg in Yzeure terecht en ik was het spuugzat onderhand.Telkens een klein stukje op de weg en dan een stuk de berm in omdat er weer auto s kwamen aanscheuren.
Je leert wel goed stereo luisteren , links was de auto die mij tegemoet kwam en rechts het achterop komende verkeer.En dan is het belangrijk dat als je in beide oren wat hoort even verder de berm in gaat.
Je blijft er wel wakker van.
Onderweg kruiste ik de Loire en daar stond een restaurant waar ik de eigenaar moest wakker schudden voor een kop koffie.
Alle tafels stonden gedekt en er was (tijdens lunchtijd !!!)geen mens te zien.Het is geen vetpot om een restaurant te drijven lijkt me.
Yzeure is een voorstad van Moulins en dat is te zien ook.Geen reet aan en alles op het gebied van hotel of bar is te koop of gesloten.
Dus moest ik nog even door en kwam eindelijk in Moulins langs een Foyer de huppeldepup waar mensen stonden om even een sigaretje te roken.Ik vroeg in mijn beste Frans of ik ergens kon slapen en dat kon zelfs bij hun.Ik snap nog steeds niet of het nu een jeugdhotel is of een soort internaat , maar het zal me een worst zijn.
Ben nog even de stad in geweest voor eeen nouja het waren er twee biertjes en een snelle hap.Op het terras van het café zat een groepje mensen waarvan de twee meisjes het wel interessant vonden om Engels te praten.Werd een heel gesprek dus over mijn reis naar S.d.C.
Leuk hoor en later hebben ze mij bij de kebab meneer afgezet. Gezellie
En nu ga ik de stad even bekijken en richting Montlucon en zie wel hoever ik kom en hoop onderweg nog een camping tegen te komen.
Vreemd trouwens dat een grote stad als Moulins geen camping heeft en alleen Hotels met een regen van sterren met de daarbij behorende prijzen.
Ik wil de Route Never -Limoge -st Jean Pied de Porte volgen en ben nu effe met een soort bypass bezig.
Gisteren vertrok ik nogal laat uit Issy L Eveque en het afscheid viel mij best wel zwaar.Lekker gegeten en geslapen en het weerzien van Moos en consorten was erg fijn.Toen ik net vertrokken was realiseerde ik me dat ik vergeten was om even een stempel te vragen voor mijn pelgrimspaspoort.Maar dat is niet zo erg want hun stempel staat voor altijd in mijn hart.
Na een dagje stappen over het asfalt op de rustige binnenwegen kwam ik laat in Bourbon-Lancey op de camping en moest gelijk mijn noodrantsoen aanslaan en ben gauw gaan slapen.
De volgende dag nog even de stad bekeken en op zoek naar de toerist office , die achteraf vlakbij de camping was.Daar trof ik een meisje die tot mijn verbazing perfect Engels sprak en ik zei haar dat ze de eerste was die dat kon bij een franse toerist office waar ik tot dusver was geweest.Het bleek een Duitse stagiaire te zijn die ook in Engeland stage gelopen had.Het lijkt me toch de eerste vereiste voor een medewerker van een toerist office dat je meerdere talen spreekt.....
Uiteindelijk kwam ik via Garnat-sur Engrieve en Les Voisins na 38km drukke weg in Yzeure terecht en ik was het spuugzat onderhand.Telkens een klein stukje op de weg en dan een stuk de berm in omdat er weer auto s kwamen aanscheuren.
Je leert wel goed stereo luisteren , links was de auto die mij tegemoet kwam en rechts het achterop komende verkeer.En dan is het belangrijk dat als je in beide oren wat hoort even verder de berm in gaat.
Je blijft er wel wakker van.
Onderweg kruiste ik de Loire en daar stond een restaurant waar ik de eigenaar moest wakker schudden voor een kop koffie.
Alle tafels stonden gedekt en er was (tijdens lunchtijd !!!)geen mens te zien.Het is geen vetpot om een restaurant te drijven lijkt me.
Yzeure is een voorstad van Moulins en dat is te zien ook.Geen reet aan en alles op het gebied van hotel of bar is te koop of gesloten.
Dus moest ik nog even door en kwam eindelijk in Moulins langs een Foyer de huppeldepup waar mensen stonden om even een sigaretje te roken.Ik vroeg in mijn beste Frans of ik ergens kon slapen en dat kon zelfs bij hun.Ik snap nog steeds niet of het nu een jeugdhotel is of een soort internaat , maar het zal me een worst zijn.
Ben nog even de stad in geweest voor eeen nouja het waren er twee biertjes en een snelle hap.Op het terras van het café zat een groepje mensen waarvan de twee meisjes het wel interessant vonden om Engels te praten.Werd een heel gesprek dus over mijn reis naar S.d.C.
Leuk hoor en later hebben ze mij bij de kebab meneer afgezet. Gezellie
En nu ga ik de stad even bekijken en richting Montlucon en zie wel hoever ik kom en hoop onderweg nog een camping tegen te komen.
Vreemd trouwens dat een grote stad als Moulins geen camping heeft en alleen Hotels met een regen van sterren met de daarbij behorende prijzen.
donderdag 5 juli 2012
Eindelijk weer .......alleen op weg
Na van iedereen afscheid genomen te hebben ging ik alleen op weg richting Issy L Eveque waar Jean Louis ,Moos en Coco wonen.
Moos is een vriendin van Barbara en ook oudcollega en twee jaar terug zijn we hen wezen opzoeken.Ik had bedacht om daar een paar nieuwe schoenen heen te sturen en dan op te halen.Twee vliegen in een klap ,want ik kom daar graag weer terug.
Het was 118 km dus een flinke tippel die ik uiteindelijk in vier dagen gedaan heb .Het leuke van alleen lopen is dat je toch makkelijker contact maakt met mensen onderweg en ik ben ook diverse malen uitgenodigd om iets te drinken.Ook heb ik twee keer wild gekampeerd , een keer in het veld tussen de rollen hooi en de andere keer tegen het parkeerterrein van de Lidle achter een heg.Was erg verrassend toen de buurvrouw om 7 uur de was ging ophangen en ik bonjour zei vanachter haar heg!!
Dinsdagavond moest ik nog 11 km en het was al laat geworden dus ging ik naar de camping in Luzie.
Volgde het bordje maar was te vroeg naar rechts gegaan en stond ineens op het voetbalveld van de plaatselijke voetbalvereniging.Gelukkig kon ik binnendoor de camping op en kwam de eigenaar aanfietsen.
Het bleek heel verrassend een Nederlander te zijn die mij welkom heette en zei dat pelgrims gratis konden overnachten en of ik nog iets nodig had....
Hij bracht mij een stoel en een heerlijk biertje waar ik na de 39 km buffelen wel aan toe was.
Bedankt Wim
De volgende morgen nog koffie gedronken en boterham gegeten bij een Nederlands stel waarvan de man 14 jaar terug naar Santiago gelopen was ...en graag zijn verhaal vertelde en mijn ervaringen wilde horen.
Rustig naar Issy L Eveque gelopen en vlak voor ik er was zag ik een bekende plek en hoorde de watervallen van Chambre d ote Moulin de Broaille waar iemand enthousiast stond te zwaaien dat ik moest komen.
He dacht ik , die ken ik en jawel het was Alain uit België die Barbara en mij twee jaar terug de weg gewezen hadden toen we .....hem kwijt waren.Hij vertelde toen dat ze bezig waren om een chambre d ote te beginnen en inmiddels hadden ze dat gerealiseerd. Hij wist zelfs nog dat we samen wat gedronken hadden toen.
Leuk hoor.
En nu ben ik bij Jean louis, Moos en Coco in Porch Bonheur in het centrum van Issy L Eveque te gast en heb een rustdag .
Ook al denkt iedereen dat ik een vriendje van de burgemeester ben en al een halve dag op het gemeentehuis zit te tikken.................
U zijt wederom op de hoogte van mijn avontuur en ik groet U allen
Oja , sorry voor het ontbreken van sommige leestekens ,moet erg wennen aan die verschillende toetsenborden.
Moos is een vriendin van Barbara en ook oudcollega en twee jaar terug zijn we hen wezen opzoeken.Ik had bedacht om daar een paar nieuwe schoenen heen te sturen en dan op te halen.Twee vliegen in een klap ,want ik kom daar graag weer terug.
Het was 118 km dus een flinke tippel die ik uiteindelijk in vier dagen gedaan heb .Het leuke van alleen lopen is dat je toch makkelijker contact maakt met mensen onderweg en ik ben ook diverse malen uitgenodigd om iets te drinken.Ook heb ik twee keer wild gekampeerd , een keer in het veld tussen de rollen hooi en de andere keer tegen het parkeerterrein van de Lidle achter een heg.Was erg verrassend toen de buurvrouw om 7 uur de was ging ophangen en ik bonjour zei vanachter haar heg!!
Dinsdagavond moest ik nog 11 km en het was al laat geworden dus ging ik naar de camping in Luzie.
Volgde het bordje maar was te vroeg naar rechts gegaan en stond ineens op het voetbalveld van de plaatselijke voetbalvereniging.Gelukkig kon ik binnendoor de camping op en kwam de eigenaar aanfietsen.
Het bleek heel verrassend een Nederlander te zijn die mij welkom heette en zei dat pelgrims gratis konden overnachten en of ik nog iets nodig had....
Hij bracht mij een stoel en een heerlijk biertje waar ik na de 39 km buffelen wel aan toe was.
Bedankt Wim
De volgende morgen nog koffie gedronken en boterham gegeten bij een Nederlands stel waarvan de man 14 jaar terug naar Santiago gelopen was ...en graag zijn verhaal vertelde en mijn ervaringen wilde horen.
Rustig naar Issy L Eveque gelopen en vlak voor ik er was zag ik een bekende plek en hoorde de watervallen van Chambre d ote Moulin de Broaille waar iemand enthousiast stond te zwaaien dat ik moest komen.
He dacht ik , die ken ik en jawel het was Alain uit België die Barbara en mij twee jaar terug de weg gewezen hadden toen we .....hem kwijt waren.Hij vertelde toen dat ze bezig waren om een chambre d ote te beginnen en inmiddels hadden ze dat gerealiseerd. Hij wist zelfs nog dat we samen wat gedronken hadden toen.
Leuk hoor.
En nu ben ik bij Jean louis, Moos en Coco in Porch Bonheur in het centrum van Issy L Eveque te gast en heb een rustdag .
Ook al denkt iedereen dat ik een vriendje van de burgemeester ben en al een halve dag op het gemeentehuis zit te tikken.................
U zijt wederom op de hoogte van mijn avontuur en ik groet U allen
Oja , sorry voor het ontbreken van sommige leestekens ,moet erg wennen aan die verschillende toetsenborden.
Eindelijk .....Vezelay..
Vanuit Bessie sur Luzie moesten we gelijk een groot stuk steil omhoog en daarna weer steil naar beneden afdalen.Dit werd een zware etappe.......maar wel een mooie.Door het bos en af en toe een gehucht met 5 huizen en loslopende kip en achter het hek een blaffende hond.Op een gegeven moment kwamen we door een hoog gelegen gehucht en werden binnengehaald door een man die met een mok koffie in de deuropening stond.Hij bood ons vriendelijk koffie aan en koek en later zelfs een illegaal gestookt drankje die we vriendelijk afsloegen.Zijn vrouw vertelde ons dat de Basiliek van Vezelay al snel in zicht kwam en stuurde haar man een stukje mee om de weg te wijzen.Kijk.....daar is hij.
We stonden op 306 meter en de basiliek op 300 meter hoogte, maar we moesten alleen nog effe afdalen en klimmen in de brandende zon bij een graadje of 35.
's morgens waren we tijdens het rusten ingehaald door een groep wandelaars waarvan er een tijdens het wandelen uit de bijbel voorlas.Op een gegeven ogenblik passeerden wij hen en waren onze route kwijt.
Het bleek dat ze gezamenlijk liederen stonden te zingen en voor de markering voor rechtsaf stonden en ook nog het zicht op het pad naar links blokkeerden.Bedankt he voor het meedenken!!!!!
In Vezelay aangekomen was het enorm druk met wandelaars die meededen aan een speciale wandeling voor het goede doel .Gelukkig was er voor pelgrims een speciale overnachtingsplek ,dus alles kwam weer op zijn pootjes terecht.
We stonden op 306 meter en de basiliek op 300 meter hoogte, maar we moesten alleen nog effe afdalen en klimmen in de brandende zon bij een graadje of 35.
's morgens waren we tijdens het rusten ingehaald door een groep wandelaars waarvan er een tijdens het wandelen uit de bijbel voorlas.Op een gegeven ogenblik passeerden wij hen en waren onze route kwijt.
Het bleek dat ze gezamenlijk liederen stonden te zingen en voor de markering voor rechtsaf stonden en ook nog het zicht op het pad naar links blokkeerden.Bedankt he voor het meedenken!!!!!
In Vezelay aangekomen was het enorm druk met wandelaars die meededen aan een speciale wandeling voor het goede doel .Gelukkig was er voor pelgrims een speciale overnachtingsplek ,dus alles kwam weer op zijn pootjes terecht.
St.CyrLes Colones ...... Bessy Les Sure
Dat was ook een lekker stukkie.We volgden de GR.Restief La Bretton richting tussen de korenvelden en zagen onze Schotse en Belgische vrienden nog net boven het koren uitsteken en ineens..........waren ze verdwenen.Na enig klim en afdaalwerk kwamen we bij een riviertje en kwam ik op het lumineuze idee om het water te volgen omdat we dan niet konden verdwalen.Heel lang ging het goed tot het pad dat steeds smaller werd ophield en we over een spoorbrug naar de andere kant moesten lopen.Pfff best wel spannend ook al komt er maar twee keer per dag een trein over de brug.
Aan de andere kant lag een camping die we langs de waterkant langsliepen tot ook dit pad stopte.
Dan maar over het prikkeldraad door de wei , er liepen toch geen koeien zo te zien.
Weer prikkeldraad en weer een wei verder was dat wel even anders.Dat kun je op je vingers natellen natuurlijk.Maarja je moet wat en wij gingen langs de koeien waarvan er een wel erg vreemde uier had zag ik.René ,een van mijn medepelgrims is een boerenzoon en kreeg steeds meer haast om aan de andere kant van de wei te komen.Hij had het niet zo op stieren begreep ik.Uiteindelijk na nog een keer langs de koeien gelopen te zijn kwamen we op een gigantische boerenerf terecht en ik verwachtte al opgewacht te worden door een agressieve waakhond en een boze boer met een hooivork.
Maar dat viel mee dus gelukkig.Na een uurtje een landbouwweg gevolgd te hebben kwamen we een uithangbord tegen van Kronenbourg en zijn we iets gaan drinken .Het bleek een oud gesloten tankstation te zijn waar in de vakanties een terras met drank en snacks was.Speciaal voor ons ging hij open en hebben daar iets gedronken.
600 meter verder was onze Gite de Etappe waar we een kamer konden huren en er verder in het dorp niets te krijgen was.Dus zijn we later teruggelopen naar het tankstation voor een biertje.
De man sprak alleen Frans natuurlijk en riep op een gegeven moment zijn moeder erbij die achter nog aan het werk was.
Tot onze grote verbazing sprak zij wel Engels en vertelde ons dat ze een ondeugend meisje was en vroeger 12 jaar in een hotel op Jersey gewerkt had .
Haar man was overleden en ze was op zoek naar een nieuwe man in haar leven omdat het haar allemaal te zwaar werd in haar eentje.
René en ik stelde voor dat Martin zich maar moest opofferen omdat hij vrijgezel is en geen huis heeft.
Michelle zei dat ze hem in een nacht wel eens even Frans zou leren........tenslotte was ze pas 81.
Dus bijna moesten we met z n tweeën verder............
Aan de andere kant lag een camping die we langs de waterkant langsliepen tot ook dit pad stopte.
Dan maar over het prikkeldraad door de wei , er liepen toch geen koeien zo te zien.
Weer prikkeldraad en weer een wei verder was dat wel even anders.Dat kun je op je vingers natellen natuurlijk.Maarja je moet wat en wij gingen langs de koeien waarvan er een wel erg vreemde uier had zag ik.René ,een van mijn medepelgrims is een boerenzoon en kreeg steeds meer haast om aan de andere kant van de wei te komen.Hij had het niet zo op stieren begreep ik.Uiteindelijk na nog een keer langs de koeien gelopen te zijn kwamen we op een gigantische boerenerf terecht en ik verwachtte al opgewacht te worden door een agressieve waakhond en een boze boer met een hooivork.
Maar dat viel mee dus gelukkig.Na een uurtje een landbouwweg gevolgd te hebben kwamen we een uithangbord tegen van Kronenbourg en zijn we iets gaan drinken .Het bleek een oud gesloten tankstation te zijn waar in de vakanties een terras met drank en snacks was.Speciaal voor ons ging hij open en hebben daar iets gedronken.
600 meter verder was onze Gite de Etappe waar we een kamer konden huren en er verder in het dorp niets te krijgen was.Dus zijn we later teruggelopen naar het tankstation voor een biertje.
De man sprak alleen Frans natuurlijk en riep op een gegeven moment zijn moeder erbij die achter nog aan het werk was.
Tot onze grote verbazing sprak zij wel Engels en vertelde ons dat ze een ondeugend meisje was en vroeger 12 jaar in een hotel op Jersey gewerkt had .
Haar man was overleden en ze was op zoek naar een nieuwe man in haar leven omdat het haar allemaal te zwaar werd in haar eentje.
René en ik stelde voor dat Martin zich maar moest opofferen omdat hij vrijgezel is en geen huis heeft.
Michelle zei dat ze hem in een nacht wel eens even Frans zou leren........tenslotte was ze pas 81.
Dus bijna moesten we met z n tweeën verder............
Pontigny naar St.Cyr Les Colons
De route naar huppeldepup Colons leidde ons door het Chablis wijngebied en dat hebben we geweten ook.Zoals jullie natuurlijk weten staan de druiven vaak op hellingen en voor mijn gevoel hebben we ze allemaal beklommen.En dat bij een graadje of 34 was best wel zwaar.Gelukkig konden we vandaag wel wijs uit de routebeschrijving en zijn niet al teveel omgelopen.We moesten een graansilo passeren en over de weg rechts aanhouden tot een splitsing naar rechts.Wat dus betekend dat je een weg oversteekt en een pad volgt naar links.Logisch toch.
Uiteindelijk waren we aangekomen bij de burgemeester van C.L.Colons die een prachtige gite in zijn achtertuin had staan met wel plaats voor 14 pelgrims.Alles wat we nodig hadden was voorhanden tot een wasmachine met 25 kg waspoeder aan toe.En jahoor.....onze Belgische Emile met zijn twee Schottekes waren er ook.
Gezellig dus weer.........
Uiteindelijk waren we aangekomen bij de burgemeester van C.L.Colons die een prachtige gite in zijn achtertuin had staan met wel plaats voor 14 pelgrims.Alles wat we nodig hadden was voorhanden tot een wasmachine met 25 kg waspoeder aan toe.En jahoor.....onze Belgische Emile met zijn twee Schottekes waren er ook.
Gezellig dus weer.........
St Florantine naar Pontigny
Voordat we vertrokken uit St.Florentine konden we bij de VVV een stempel halen en de sleutel van de kerk lenen om deze te bezichtigen.Vroeger waren de kerken gewoon toegankelijk maar nu zijn ze vaak op slot.Ik heb daar mooie foto's kunnen maken maar het lukt nog steeds niet om ze op de blog erbij te plaatsen.
Op het ogenblik zit ik te schrijven op de computer van de
burgemeester van Issy L Eveque en toen ik het nogmaals probeerde foto`s te plaatsen liep deze vast.Voor ik het gemeentehuis uitgegooid wordt probeer ik het nu maar niet meer.
Na de bezichtiging zijn we voor het zingen de kerk uitgegaan op weg naar Pontigny via spoortunneltjes en kwamen in Verigny een cafeetje tegen waar we een bakkie deden.
Mijn motto is onderhand dat je geen cafe moet overslaan omdat je nooit weet waar je de volgende mogelijkheid voor een bakkie tegenkomt.Soms loop je uren zonder ook maar een dorp tegen te komen en als je eindelijk iets tegenkomt staat de kroeg leeg of is hij net gesloten.En dat kun je niet hebben natuurlijk.
In Verigny maakte ik een praatje en een foto met en van de eigenaresse van het cafe en vertelde van mijn blog die ze ook onmiddellijk ging bekijken.
Uiteindelijk kwamen we na een lange warme dag aan in Pontigny en bezochten daar de Abdij met daarbij een gigantische kerk die erg imponeerde omdat de vanaf de ingang de helft bestond uit een lege ruimte.
Dan zie je pas hoe enorm zo`n gebouw is.Ideaal voor een danceparty en een gigantische akoestiek.Toevallig was er iemand het geluid aan het inregelen voor een bruiloft die de volgende dag gehouden zou worden en konden wij genieten van mooie muziek.
We kwamen terecht in een Routierhotel met 50 vrachtwagens als buren met bijbehorende chauffeurs.
De kamer was de slechtste die we tegengekomen waren tot dusver met als verrassing dat na het douchen het parket de kamer uitdreef.....Heel apart.
Als klap op de vuurpijl bestond het ontbijt uit een croissant en een pain de chocola in een ietwat zwarte uitvoering.Toen ik vroeg of de boulangeleur ook de cremateur was kreeg ik buiten een boze blik ook nog een croissant in een iets minder geblakerde uitvoering.
 |
| Jammer jongens ,deze deur was op slot |
 |
| De kerk was rijkelijk voorzien van beelden en ornamenten |
 |
| Ook hier was de ultime pelgrim vereeuwigd |
burgemeester van Issy L Eveque en toen ik het nogmaals probeerde foto`s te plaatsen liep deze vast.Voor ik het gemeentehuis uitgegooid wordt probeer ik het nu maar niet meer.
Na de bezichtiging zijn we voor het zingen de kerk uitgegaan op weg naar Pontigny via spoortunneltjes en kwamen in Verigny een cafeetje tegen waar we een bakkie deden.
Mijn motto is onderhand dat je geen cafe moet overslaan omdat je nooit weet waar je de volgende mogelijkheid voor een bakkie tegenkomt.Soms loop je uren zonder ook maar een dorp tegen te komen en als je eindelijk iets tegenkomt staat de kroeg leeg of is hij net gesloten.En dat kun je niet hebben natuurlijk.
In Verigny maakte ik een praatje en een foto met en van de eigenaresse van het cafe en vertelde van mijn blog die ze ook onmiddellijk ging bekijken.
Uiteindelijk kwamen we na een lange warme dag aan in Pontigny en bezochten daar de Abdij met daarbij een gigantische kerk die erg imponeerde omdat de vanaf de ingang de helft bestond uit een lege ruimte.
Dan zie je pas hoe enorm zo`n gebouw is.Ideaal voor een danceparty en een gigantische akoestiek.Toevallig was er iemand het geluid aan het inregelen voor een bruiloft die de volgende dag gehouden zou worden en konden wij genieten van mooie muziek.
We kwamen terecht in een Routierhotel met 50 vrachtwagens als buren met bijbehorende chauffeurs.
De kamer was de slechtste die we tegengekomen waren tot dusver met als verrassing dat na het douchen het parket de kamer uitdreef.....Heel apart.
Als klap op de vuurpijl bestond het ontbijt uit een croissant en een pain de chocola in een ietwat zwarte uitvoering.Toen ik vroeg of de boulangeleur ook de cremateur was kreeg ik buiten een boze blik ook nog een croissant in een iets minder geblakerde uitvoering.
Sommeval naar St.Florentine
Na gisteren weer lekker te moeten zoeken vanwege de gebrekkige beschrijving zijn we vandaag meer op de kaart afgegaan en liepen over de landbouwwegen die vlak langs de snelweg liep richting St.Florentine.
Helaas moesten we de laatste kilometers gebruik maken van de berm omdat daar de landbouwwegen ontbraken.Een kleinigheidje hou je altijd.
In verhouding met andere trajecten was het een beetje saai maar het schoot wel op omdat we niet telkens moesten zoeken en omliepen door fouten in onze routebeschrijving.
In st.Florentine kwamen we in een leuk gedateerd hotelletje terecht dat verrassend gedeeltelijk was opgeknapt.Zo had het soms leuk retro behang en zaten er scheuren in het houtwerk, of leuk fris geschilderd en moest het plafond opnieuw gestuct worden.Waar je ook keek ,niets was perfect en toch was het leuk en netjes.Heerlijk gegeten bij Pizzaria Batman ,een waarschijnlijk Armeense man met een enorme grote zwarte snor met zijn vrouw achter de echte steenoven en de kinderen in de bediening.Heerlijk die echte pizza ..........
 |
| Maria hield ons in de gaten |
In verhouding met andere trajecten was het een beetje saai maar het schoot wel op omdat we niet telkens moesten zoeken en omliepen door fouten in onze routebeschrijving.
 |
| Mooi roosje bij het hotel |
 |
| Creatief met deeg |
 |
| Van de wandeling hadden we wel dorst gekregen |
Van Troyes naar Sommeval
Dit was de volgende etappe en gekozen omdat we daar volgens de beschrijving gratis bij de gemeente konden overnachten.
En als echte Hollander laat je deze kans natuurlijk niet voorbij gaan.Voordat we Troyes uit waren moesten we eerst een flink stuk over het fietspad en even zoeken naar de juiste richting.Ook was de beschrijving van het Franse st.Jacobsgenootschap niet altijd even duidelijk en accuraat maar daar wordt nog aan gewerkt stond erbij.Zo was " na 4000 mtr rechts" af eigenlijk in de franse versie na 400 mtr linksaf om het even makkelijk te maken.Misschien had de vertaler te diep in zijn glaasje Pastis gekeken.
Uiteindelijk begon het natuurlijk weer heerlijk te regenen en werden in het bos opgevreten door de muggen.
In Sommevalle aangekomen moesten we ons melden bij het gemeentehuis voor onderdak.Maarja zoals gewoonlijk was deze gesloten en Rene liet zelfs de sirene loeien omdat hij dacht dat die knop misschien de bel was.
Na de plaatselijke bevolking gerustgesteld te hebben dat er geen ramp gebeurd was maar een per ongeluk verkeerd knopje was gebruikt ,wisten zij ons de weg naar de slaapplaats te wijzen.
Het bleek een hok te zijn in de gemeentelijke opslagplaats bestaande uit twee toiletten een blok graniet als tafel met drie banken eromheen en een electrische kookplaat.
Onze twee Schotten en Belg Emiel waren daar ook al aangekomen.Tja het was gratis en ik heb mijn tentje op het grasveld opgezet.Heerlijk rustig zonder al die snurkers om mij heen.
En als echte Hollander laat je deze kans natuurlijk niet voorbij gaan.Voordat we Troyes uit waren moesten we eerst een flink stuk over het fietspad en even zoeken naar de juiste richting.Ook was de beschrijving van het Franse st.Jacobsgenootschap niet altijd even duidelijk en accuraat maar daar wordt nog aan gewerkt stond erbij.Zo was " na 4000 mtr rechts" af eigenlijk in de franse versie na 400 mtr linksaf om het even makkelijk te maken.Misschien had de vertaler te diep in zijn glaasje Pastis gekeken.
 |
| Kerkje onderweg |
 |
| leuk Marietje met bibliotheek en school in Bouilly |
 |
| Na de regen kwam zonneschijn en waren we blij met een fontijntje |
 |
| René loert even naar de knop van de sirene bij de Marie van Sommeval |
 |
| Kerk van Sommevalle |
In Sommevalle aangekomen moesten we ons melden bij het gemeentehuis voor onderdak.Maarja zoals gewoonlijk was deze gesloten en Rene liet zelfs de sirene loeien omdat hij dacht dat die knop misschien de bel was.
Na de plaatselijke bevolking gerustgesteld te hebben dat er geen ramp gebeurd was maar een per ongeluk verkeerd knopje was gebruikt ,wisten zij ons de weg naar de slaapplaats te wijzen.
Het bleek een hok te zijn in de gemeentelijke opslagplaats bestaande uit twee toiletten een blok graniet als tafel met drie banken eromheen en een electrische kookplaat.
Abonneren op:
Posts (Atom)