Afscheid .........en weerzien

Het thuiskomen was heel bijzonder zaterdag.Na donderdag uit Madrid vertrokken te zijn waren Barbara en ik in Rotterdam gebleven en vrijdag bij onze kleindochter ,dochter en schoonzoon op bezoek geweest.
Kleindochter Luka was in de afgelopen drie en halve maand flink gegroeid en moest even aan Opa wennen en Opa weer aan Luka.

Zaterdag met tram en trein richting Hoek van Holland gegaan en in Maassluis ben ik uit de trein gestapt en naar huis gaan lopen.
Gelukkig had ik tijd zat en kon ik onderweg de dingen doen die ik normaal tijdens het wandelen doe.Zoals genieten van het uitzicht en boterhammetje eten.

En ik moest natuurlijk nog even afscheid nemen van............. ,nou ja u raad het al....

Al lopend zag ik allerlei beelden uit mijn reis als een flits voorbij komen.Het was net een diavoorstelling.

Een lekker taartje gaat er natuurlijk altijd wel in

Toen ik om drie uur de straat in liep zag ik al snel familie vrienden en buren staan die mij op mijn laatste schreden enthousiast toeschreeuwden,c.q. zongen.
Dit was nog eens leuk thuiskomen en het ontroerde mij om iedereen weer te mogen zien.
Jochem en Barbara hadden met behulp van de buurtjes een leuk welkomstfeestje geregeld.

Dus bij deze wil ik iedereen bedanken hiervoor en ook alle belangstellende die mij gesteund hebben op deze reis .

Wat rest is even de foto's uitzoeken en op dit blog plaatsen.
Dus het kan zijn dat u erg veel mailtjes krijgt de komende tijd en dat is geen spam of virus,dat is van mij.

Ik heb er nog over gedacht om avondjes te gaan organiseren om de foto's te vertonen en bitterballen en kroketten te gaan verkopen .Maar dat laten we maar aan "Meneer Sonneberg " over.

Zoonlief was natuurlijk erg blij dat ik thuis kwam

En moeders was weer gerust .......

Weerzien en ...........afscheid

Haha , van de week probeerde ik dit bericht te schrijven in een winkel in Madrid ,maar de computer vertoonde zulke kuren dat ik het maar opgegeven heb.
Dus stond de titel er alleen.

De laatste twee dagen in Santiago was inderdaad een weerzien met mensen die ik onderweg gesproken en gezien had.Mensen die je al lang uit het oog verloren was en een dag achter mij liepen en anderen die intussen in Finesterre geweest waren en nog even in Santiago afscheid namen van hun camino .
Zo kwam ik Erika uit Zuid-Afrika weer tegen,die mij een "prettige stap"toewenste toen we elkaar de laatste keer zagen,Jessica uit Australië , en Eco uit Finland die al sinds het begin van het jaar op reis was en nog even te gaan had tot hij in het nieuwe jaar weer aan het werk moet bij hun familiebedrijf.

Erika  ........

Ecco.....Betty  en Hila

Maandagmorgen zijn Barbara en ik nog afscheid  wezen nemen van Betty en Hila

Sarina en Hila bij de afscheids borrel

 ,die in
" Roots en
Boots" logeerden.

Mijn Poolse vrienden , Betty en Sarina

De dag daarvoor was ik daar Luca uit Bari tegengekomen ,die ik weken daarvoor regelmatig gesproken en gezien had.Ik zal ze gaan missen de komende tijd.........




Wat ik niet zal missen zijn de bedelaars en muzikanten , die om de vijf minuten met een bakje of hoedje langs komen voor een kleine bijdrage in hun levensonderhoud.

De dagen in Madrid waren ook een soort oase van rust ,geen onverwachte ontmoetingen ,geen bon camino ,gewoon effe ont-caminoën en genieten van deze prachtige maar drukke stad.

Die van mij een mooie tekening maakte!!!

Onze wandelende illustrator uit Singapore

Gelukkig zijn er in Madrid mooie en grote parken waar het fijn is om te wandelen en siësta te houden.

En nu resten nog de herinneringen en foto's en de eventuele contacten met de "vrienden"van de camino.

En...........mijn uitgebreide familie van adoptiedochters...............Ik mis ze echt wel .

Na drie en halve maand kunnen doen wat ik zelf wilde en erg genoten heb van de dingen die mij overkwamen,de dingen die ik gezien heb ,de vergezichten en de vele verschillende mensen die ik ontmoet heb zal ik weer in het normale leven moeten moeten terugkeren.

Maar het is ook fijn om terug te zijn en julie weer te zien.

Het werd dus plan C...........

Eergisteren hadden we besloten dat we gedrieën tot Monto de Gozo zouden lopen, wat vanaf Arzua zo'n 34 km zou zijn.Na het vertrek zagen we al snel km paaltjes met minder km dan we gedacht hadden en schoot het lekker op.
Na een koffie /ontbijt stop in Calle gingen Sarena en ik er weer flink vandoor en na twee uurtjes stopten we bij een bar om op Betty te wachten.Na een uur was ze er nog niet en begonnen we ons toch wel zorgen te maken.Dus even gebeld en we kregen het niet helemaal duidelijk waar ze was , maar het leek of ze al vlakbij ons was en we wachtten nog maar even.
Na twee uur gewacht te hebben nog een keer gebeld en het leek of ze een andere weg genomen had en ons voorbij gegaan was.Dus vertrokken we om haar in te halen.10 minuten later belde zij dat ze bij de bar was waar we al die tijd gezeten hadden en vertelde dat ze niet veel verder kon vanwege haar voeten.Ons plan B was eigenlijk dat we maximaal 15 km van Santiago een slaapplaats zouden  zoeken als het niet anders kon.En Betty stopte op 25 km al.Dus heb ik plan C bedacht ,het was nu toch al later dan gehoopt en sprak met Sarena af dat we maar het beste door konden gaan en ¨s avonds zouden aankomen.Ik wilde er vanaf zijn , was nu wel lang genoeg onderweg en verlangde ernaar om Barbara te zien.

Na ruim drie maanden tippelen, zo'n 2700 km, sta ik hier samen met Sarena
 voor de kathedraal van Santiago de Compostella

Dus wij zijn heerlijk op topsnelheid naar Santiago gelopen op een weer erg hete dag van een graadje of 35.
Om 7 uur stonden we op het plein voor de kathedraal en het deed me minder dan dat ik verwacht had en was blij Bar in mijn armen te sluiten.

Even lekker gedoucht en later op de avond uit eten geweest met Hila,die s´middags al was aangekomen,Sarena en Bar en een lekker biertje op de goede afloop gedronken.

Vanmorgen belde Betty dat ze voor de kathedraal stond en met de bus had moeten komen omdat haar blaren waren ontstoken en het niet verantwoord was om nog verder te lopen.

Later bleek Betty haar middenvoetsbeentje gebroken te hebben waardoor ze erg veel pijn had...!!!

Jammer hoor , ze heeft al die tijd zo haar best gedaan en dit was toch even een domper voor haar.
Nu hebben we onze Compostella ,zijn naar de kathedraal geweest en hebben vele vrienden ontmoet.

Het is wel goed zo en maandag gaan Barbara een paar dagen naar Madrid en vliegen daar vandaan naar huis.Effe pelgrim af..................

Volgende week zaterdag middag om 3 uur wil ik graag de straat weer inlopen en zit het er echt op.

Maar eerst nog even de tweede aanval van de Bedbugs bestrijden.

Je zou er iets van krijgen zeg................bulten bijvoorbeeld............en vooral jeuk

Adios Amigo´s

Laatste loden......

Wegen het zwaarst.

Zie eruit of ik onder een bus gelegen heb , maar toch......

Toen ik drie jaar geleden na jarenlang niet gewandeld te hebben meedeed met de halve omloop van Goeree-Overflakkee (55 km omdat mijn zus 55 jaar werd) sprak ik met Petra van Geel op een feestje over het wandelen.Zij loopt al jaren de vierdaagse en had het idee dat de afstand niet uitmaakt ,maar dat de laatste 5 km altijd de zwaarste zijn.
Nu zijn we nog niet zover , maar ik ben het elke dag weer met haar eens ,zeker gezien het feit dat je op het laatst nog even een slaapplaats moet regelen en dat nu soms wel even zoeken is.
Vandaag was dat ook het geval , tussen de eerste herberg en de herberg waar gelukkig nog plaats was zat bijna wel een km.
Een voordeel is wel dat we alweer zo'n stuk in de goede richting zijn gelopen en dat scheelt morgen weer.

Vandaag hadden we 29 km te doen , van Palas de Rei naar Arzua .Mooi stukje wat volgens mijn kaartje alleen maar naar beneden ging , maar in werkelijkheid op en neer.Ik zeg altijd maar.... wat omhoog gaat moet ook weer naar beneden.

Vanaf hier moet ik nog 40 km naar Santiago en dat is een beetje slecht verdeeld, morgen 34 en zaterdag de laatste 6.Volgens allerlei boekjes is er tussen de 19 en 34 km geen slaapplaats , dus moet ik wel doorlopen.Maar ik wil graag zaterdagmorgen aankomen en naar de Mis.
Hoop wel dat de misdienaars met die grote pot wierook gaan slingeren ,want dat is wel spectaculair natuurlijk

Sarina in actie

Jaja........ we komen eraan

.Als het goed is zie ik mijn Belgische vriend Emiel daar ook weer terug , die morgen zal aankomen.
Ben wel trots om mijn dames en zeker op Sarina , die toen ik haar op sleeptouw nam moeite had met 20 km en nu mij op 29 km bijna voorbij loopt.Goede begeleiding is belangrijk zal ik maar zeggen........

Het is wel irritant dat inmiddels Tineke ,Piet en Martine en zelfs Barbara al in Santiago geweest zijn of zijn aangekomen.Volgens mij had ik het het eerste bedacht......Grapje.
Verheug me op morgen want het word gelukkig nog heter dan vandaag ,maar er zijn in San Marcos Monte de Gozo slechts 3000 bedden , dus hebben we de hele dag de tijd om daar aan te komen.

Nog effe buffelen......en dan zie ik mijn meisje weer.........

Pfffff.....

Het maken van keuzes is voor mij altijd moeilijk,zoals vandaag de keuze om met Hila door te gaan en vrijdag al aan te komen of bij Betty en Sarina te blijven en zaterdag in Santiago aan te komen.
Uiteindelijk ben ik bij Betty en Sarina gebleven en heb Hila gedag gezegd.

We zien elkaar zaterdag wel weer.












Omdat de laatste kilometers erg druk zijn en er ook veel mensen een slaapplaats zoeken kan je beter niet te laat stoppen en een refuge opzoeken.

Entrade de Portomarin

Gisteravond zijn we uit eten geweest met de Belgische vrienden Jean-Paul en Justines , gezellig een grote pan paella besteld en gezamenlijk opgegeten.

50 jaar vriendschap moet gevierd worden ....
Dus laat de champagne maar knallen.

Was weer gezellig en de heren zijn nog steeds anekdotes aan het ophalen uit hun studententijd.Het blijft een mooi verhaal van hun 50-jarige vriendschap.

Vanmorgen stond tegenover onze refuge in Portomarin een groep van een mannetje of vijftig scholieren ,die netjes hun bagage afgaven en de rest van de dag "licht"konden wandelen.Wij zijn gelukkig vlak voor hen van kiet gegaan en effe flink de pas erin gezet zodat we ze voor bleven.Buiten het feit dat ze altijd wel luidruchtig zijn is het vaak lastig inhalen op de smalle paadjes.Alleen hadden we nog niet ontbeten en pas na 2 uur buffelen kwamen we een barretje tegen.Maar het kan niet altijd feest zijn.
Ik denk dat als ik alleen zou lopen ...........................,maar dit is mijn eigen keuze en erg gezellig.

Vanmiddag om half drie na het niet zo zware klim en daalwerk hadden we er 24 km opzitten en konden we inchecken in de refuge in Palais de Rei.

Nog maar....................66 km geloof ik,twee keer overnachten en wasje doen .
Dat word je onderhand ook wel zat ,die was iedere dag en maar weer en hopen dat het de volgende dag droog is.

Pelgrimsmonument van "gevonden voorwerpen"

Had vandaag ook weer de was van gisteren aan mijn rugzak hangen en kwam deze keer zonder onderbroek aan.Waarschijnlijk op het braamstruikse binnenpad aan een struik blijven hangen.
En wat ik gezien heb onderweg zal dat wel weer een soort van onderbroeken-monument worden omdat veel pelgrims gewoon kuddedieren zijn.

Op naar de finale..................ben er klaar voor en bijna ook klaar mee

Kippevel...............

Dat kreeg ik van het liedje in het Gaelic dat een meisje erg gevoelig ten gehore bracht gisteren in de refuge.Wij konden met veel moeite nog slaapplaats vinden in een refuge waar vier mensen gereserveerd hadden en niet op tijd waren.Toen we net alles geregeld hadden kwamen zij en waren uiteraard niet blij.
Ik heb niemand op straat zien liggen dus ik neem aan dat ze uiteindelijk wel een plaatsje hebben gevonden om te overnachten.
Zo gaat het nu eenmaal........

Bij de refuge hoorde een vertrek met een grote open  haard waar je s'avonds kon zitten en toen ik daar kwam knetterde het vuur en was er iemand op een gitaar aan het spelen.Jammer dat je met zijn allen helaas niet de teksten van de liedjes kan zingen ,zoveel bekende liedjes en niemand kent de tekst.
Er was een Iers meisje die zeer gevoelig een Gaelic liedje zong en dat raakte me wel en de kippenvel stond hoog op mijn armen.       Prachtig en erg emotioneel

Had het gevoel dat ik gevolgd  werd
Sarina en Hila...

Vanmorgen na het vertrek bleek dat het circus aanzienlijk in omvang was toegenomen en soms leek het wel een schoolreisje.

Nog maar 100 km dames !!!

Echt doorlopen lukte niet echt en bleef er niets anders over dan als een colonne mieren achter elkaar te blijven lopen.
Dus stond je zelfs voor een kopje koffie in de rij.
Gelukkig nog maar een dag of vier.........

Ja .....ik blijf natuurlijk wel een controlfreak
Na 100 kwam 99 !!!

Om een uur of tien gingen we als een straaljager door de 100 km grens en nu zitten we op 88.
Na een hele rits kleine plaatsjes te hebben afgelopen zitten we nu in het iets grotere Portomarin , waar we gelukkig makkelijk een slaapplaats vonden.

Dus alles komt goed en ik verheug me op de aankomst in Santiago de Compostella op zaterdag waar ik Barbara na 99 dagen weer ga zien.

Hopelijk knijpt ze me niet fijn.

Vervelend was het wel.........

Dat ik gisteren niet kon inloggen op mijn blog,had problemen met de beveiliging maar kreeg wel mijn geld terug van de herberg mevrouw.Gisteren waren we gestrand in Abemestas in een refuge waar we maar met zijn vieren sliepen.Er werd aangeboden om voor ons te koken , maar we wilden naar een restaurant.
Haha , er was helemaal geen restaurant en moesten dus alsnog vragen of het misschien mogelijk was om voor ons te koken,en dat deed ze met plezier en maakte een heerlijke pasta.De volgende morgen ging het een beetje mis en moesten we de herbergier wekken voor het ontbijt.Het seizoen is een beetje aan het aflopen en ze wilden kennelijk uitslapen.Effe flink bonken en toen verscheen er toch iemand.
Uiteindelijk op weg om half acht en ik heb de dames even flink laten zweten,wat niet meeviel want het was erg koud.De route was erg mooi en we moesten toch nog lekker klimmen en na een klim volgt er meestal weer een afdaling.Op een gegeven ogenblik kwamen we in O Cebreiro, waar het een gezellige drukte was op deze zondag met veel toeristen.Er staan daar prachtige gerestaureerde ronde huizen .Echt kenmerkend voor de streek Galicië , om gallisch van te worden.Of was het nu lyrisch?

Via Hospital  en Alto do Poio kwamen we uitgeput aan bij de refuge in Fonfria ,34 km op de teller .
De refuge ligt tussen de stallen van het dorp en dat was aan het vliegengehalte goed te merken.Het leek vrij rustig daar tot er een Belgische wandelclub aankwam met een mannetje of 15.De voorzitter en zijn vrouw herkende mij van hun vrijwilligerswerk in La Ferme waar zij enige weken de refuge bemanden toen ik daar met Emiel geslapen had.Gelukkig hoefde ik deze keer zijn powerpoint presentatie niet te zien.

En ........vanmorgen vroeg opgestaan en zouden we ontbijten om half zeven zoals beloofd.
Maar dat werd natuurlijk weer later door een misverstand van het personeel.Nouja , misschien moeten we maar gewoon onderweg ontbijten.
Om een uurtje of elf waren we toch in Triacastella en besloten na het inslaan van een beetje eten voor onderweg lekker door te lopen en zijn uiteindelijk na enige pittige dalers en klimmers aanbeland in.....Sarria.

Tijdens een rustpauze bij een barretje kwam ik nog een Meisje uit Israël tegen ,die ik al een paar keer eerder gesproken had.Zij besloot om met ons mee te gaan en nu gaat het een beetje op een Harem lijken met dames van alle windstreken.Heb haar vanavond maar voorgesteld om haar te adopteren en zij bleek al twee van haar zusjes  te kennen.Het moet niet gekker worden zullen we maar zeggen.Dus de familie is weer uitgebreid met Ela.......Uit Tel Aviv

Om het te vieren zijn we gezellig uit eten gegaan en hebben besloten dat Betty onze Nanny maar moet zijn.

Vanaf hier is het minder dan 115 km volgens mij ,dus liggen we lekker op schema en zijn we zaterdag voor de middag in Santiago..........
Alleen word het nadat het na Leon steeds rustiger was in de refuge en onderweg , vanaf hier steeds moeilijker om een slaapplaats te vinden.Er zijn veel mensen die alleen de laatste 100 km lopen en dan toch een compostelaat krijgen.

Dus dat gaat nog even een strijd worden met al die Pelgrimisten..........

Het was weer fantastisch........

De uitzichten oftewel de vergezichten vanaf de berg ,maar het was wel weer even klimmen om er te komen.
Gisteren waren we aan gekomen in Cacabelos en sliepen "rond de kerk",dat was wel geinig zeg maar.
Rond de kerk was een hele kring van cabines gebouwd met kamertjes met twee bedden.De dag ervoor in El Acebo zaten we in een hele fraaie en vrij nieuwe Refuge , met 8 bedden op een ruime kamer.
Bij ons sliep een Spanjaard die meedeed aan het wereldrecord snurken met hindernissen.Dat was erg fijn en hij bleef flink in training.Omdat het erg heet was in de kamer had ik bij aankomst het raam al open gedaan en algauw was het weer dicht.Toen ik na het eten weer thuis kwam zat het natuurlijk weer potdicht en deed ik het weer open.Omdat ik tussen het snurken door toch nog in slaap viel (je moet ook goede oordoppen meenemen) kon ik het raam niet in de gaten houden en had iemand het weer potdicht gedaan.Algauw werd ik weer wakker en deed het weer open.Dit herhaalde zich nog drie keer en toen was het tijd om op te staan.Ik was er moe van geworden...........

Gisteren zijn we doorgelopen naar Cacabelos en kwamen al vrij vroeg in de ochtend in Ponferrada waar we ons vergaapten aan het volgens zeggen enige overgebleven kasteel van de Tempeliers.Dat is echt een bezoekje waard , maar verder dan de buitenkant zijn we niet gekomen.Maar mooi is het.

´S avonds zijn we gezellig met een groepje gaan eten , twee Belgische vrienden die we onderweg al regelmatig tegenkwamen vertelde dat ze de Camino liepen om te vieren dat ze elkaar al 50 jaar kenden.Ze hadden elkaar leren kennen bij de aanvang van hun studie toen ze bij de zelfde hospita zaten en zijn daarna altijd vrienden gebleven.Jean-Paul en Justinus , chapeau......
Verder was Jesus ook aangeschoven die vertelde over de geschiedenis van Spanje en eigenlijk van Europa .Hij is architect in Madrid en volgens mij erg clever.Leuke vent.
En naast de dames en mijzelf was ook Georg uit Breda van de partij die na een foute beweging van de ober wijn over zich heen kreeg en verder zich omhulde met negatieve energie...
Was een enerverend avondje dus en erg gezellig.

Vandaag dus via Villafranca naar Ambasmestas gewandeld en in Villafranca kon je kiezen tussen "duro" of makkelijk.Wij kozen voor duro en moesten flink klimmen ,maar je werd wel beloond met adembenemende uitzichten en dus een mooie route.

Morgen nog hoger , tot 1250 meter , dus mijn zuurstof fles ligt al klaar.........