De meeste fut is er wel uit....

nu de temperatuur toch wel zomerse waarden aannemen krijg ik steeds minder zin om verder te gaan.
Gisteren was ik vertrokken uit de blokhut op de camping die daar staat voor de pelgrims en wandelde na mijn koffie met chocoladecroissant lang de kerk van Maubourguet waar de deur van open stond en ik hoorde iemand zingen.
Dus ging ik even kijken en zag een meisje in het gangpad staan dansen en zingen.

Toen ik voorzichtig in de kerkbanken had plaatsgenomen stopte ze al snel.
Het bleek een choreografe te zijn uit Canada die voor een bedrijf in bijenprodukten  een klus kwam doen.
We raakten aan de praat en koffie en ze vroeg of ik meewilde naar een feest in de buurt waar ze voor uitgenodigd was en ik dacht....waarom niet, dan blijf ik nog een nachtje in de blokhut.

Dus gisteravond een leuk dorpsfeest met hoempapa muziek bier wijn mosselen en frite meegemaakt en de afterparty met discogeweld.
Alleen moest ik vannacht nog wel even teruglopen in het donker maar heb niets gebroken.


Vandaag met de trein naar Toulouse en ga morgen vanaf hier weer op weg om vrienden te bezoeken.

Het volgende stukkie.....

Nadat ik gisteren Irun had bereikt ben ik doorgelopen naar een camping in Frankrijk en heb dus Spanje achter me gelaten.Irun is voor mij het eind van de camino de North en voor de meeste dus het begin.
Lijkt me nogal logisch......

De laatste dagen nogal slecht geslapen in de albergues, bij de een stond er iemand laat nog op de deur te bonken omdat ze te laat waren en de deur om 10 uur dicht gaat, bij de ander was er een deur die telkens hard dicht viel en gisteren was iedereen zo nerveus voor hun (meestal) tweede dag op de camino dat ze vanaf half zes niet meer te houden waren en op begonnen te staan.

Dus besloot ik gisteren om op de camping even lekker bij te gaan slapen.

Het was lekker weer toen ik daar aankwam maar al gauw begon het weer te betrekken en kwam de regen met bakken tegelijk uit de lucht vallen.
Gelukkig stond mijn bungalow net overeind en kon ik op het terras met een biertje de bui afwachten.
Vanmorgen was alles weer droog .....

Vandaag heb ik besloten om de camino Tolosane vanaf Pau te gaan volgen en die loopt via .....Toulouse naar Arles aan de Italiaanse grens.
Dus ben ik met de trein naar Pau gegaan en heb nu onderdak in de jeugdherberg.

Dus morgen beginnen we weer met frisse zin aan het volgende traject.

Moet nog wel even omschakelen van de paar woorden Spaans naar de weinige Franse woorden die ik onthouden heb en het feit dat de keuken hier sluit op een tijdstip dat hij in Spanje open gaat.....

Pffffff.....

Heb het nu wel gezien, al die bergtoppen. 

Mijn navigatie juf stuurt me telkens via de toppen van de bergen die ik over moet maar de route van de camino gaat vaak deze uit de weg.

Soms scheelt dat wel een paar honderd meter klimmen maar dan is de route wel iets langer. 

Gisteren was ik vroeg vertrokken uit Markina-Xemein en moest weer flink klimmen en dalen en er was onderweg niets waar ik even iets aan mijn cafeïne-verslaving kon doen. 

De navigatie stuurde mij weer ruim een halve km de berg op en af en was soms zelf de weg kwijt. 

Om half 8 was ik eindelijk bij de VVV van Deba waar je je moest melden voor een plekje in de albergue maar helaas was alles vol. 

Ik kon kiezen tussen een hotel voor 65 € of nog drie km doorgaan naar de camping die op 500 mtr hoogte lag. 

Om kwart voor tien kwam ik daar eindelijk geheel afgeknoedeld aan en kon nog wat te eten en te drinken krijgen. 

Toen ik later mijn tent zou gaan opzetten begon het tot overmaat ook nog eens flink te regenen.  

Ik mocht ook wel op de overdekte picknickplaats slapen en ben toen op een tafel gaan liggen en ben er zowaar niet in mijn slaap afgeflikkerd. 

Het voordeel was dat ik vanmorgen niet met een natte zooi zat en uiteindelijk redelijk geslapen heb. 

Vanmorgen was het koud en nat en was ik best nog wel moe. 

Ik had totaal geen trek om in de regen de erg steile padjes op en af te glibberen en vroeg aan twee dames of ik mee kon rijden naar het treinstation in Deba. 

Dus weer terug naar af en ga zo met de trein naar het 20 km verderop gelegen Zarautz waar ok op mijn gemak een wasje hoopt te kunnen doen en een boekje lezen. 

Eergisteren kwam ik zoals vaker nogal laat aan in de albergue in Markins-Xemein en ontmoette daar Anton en Annelies uit Almere die mij uitnodigden om mee te gaan eten. 

Wat natuurlijk heel gezellig is en leuk om weer eens Nederlands te kunnen praten. 

Was erg gezellig en zij vertelde mij dat ze bezig zijn met plannen om een eco huis te bouwen en al wandelend ideeën opdeden. 

Ben benieuwd hoe het uiteindelijk zal worden. 

Dus......hou me op de hoogte