Twijfelmodus

(of gewoon de kriebels om te gaan beginnen aan mijn wandeling?)


Gisteren zijn mijn vriendin Barbara en ik naar het informatiecentrum van het "Nederlands genootschap van Sint Jacob" in Utrecht geweest omdat ik nogal twijfelde over de door mij te wandelen route.
Het begon al goed met een tomtom in weigerstand , het missen van het bord "tranferium"en uiteindelijk het centrum wat volgens de routebeschrijving links van de "Sint Jans kerk"zou staan , maar volgens mij toch ernstig naar rechts van de ingang  was "gewandeld".Misschien ben ik toch dislectisch en staat het goed op hun site en wilde ik graag links lezen terwijl er rechts staat.



Het "Nederlands genootschap van Sint Jacob "verstrekt  o.a. informatie over de wandeltocht naar Santiago de Compostella , je kan er terecht voor raad en daad en niet te vergeten kun je er de benodigde kaarten en routebeschijvingen aanschaffen.
Ook organiseren zij lezingen en "proef"wandeltochtjes om kennis te maken met het pelgrimeren.
Dit alles kun je lezen op hun website.

 www.santiago.nl



Uiteindelijk vriendelijk te woord gestaan door een van de vrouwelijke vrijwilligers die zelf al vele km op de fiets had "gepelgrimeerd "en mij geruststelde met de woorden "alles komt goed".

St.Jacobsstraat had ik al snel gevonden
Nu op zoek naar de Kathedraal

En moge  dit duidelijk zijn. 
Zij wees mij op de kaart de diverse route's aan en zocht daar de bijbehorende beschrijvingen bij en drukte me vooral op mijn hart mij niet zo druk te maken.
Dus heb ik nog maar een route beschrijving erbij gekocht en mag ik  het dus zelf uitzoeken welke weg ik ga volgen.

Na dit bezoek voelde ik me natuurlijk enorm opgelucht en heb uit balorigheid gelijk een hoed aangeschaft en niet meer afgezet .

Nu ben ik al bijna pelgrim  en kan niet wachten tot het vrijdag wordt

Proefkamperen

Het afgelopen weekend stond in het teken van testen van mijn kampeeruitrusting en kijken wat ik verder nog nodig zou kunnen hebben.
Zaterdag ben ik vanuit Hoek van Holland naar Maasland gelopen naar de kampeerboerderij Bouwlust van de familie de Vette ,waar ik met mijn zoon wel eens gekampeerd heb.
Zij waren toen net begonnen met kamperen bij de boer en ik ontdekte toen dat het grenst aan het "Kraaiennest" , de boerderij van mijn opa  en oma .
Inmiddels was het daar flink verbouwd en uitgebreid en een stuk drukker dan toen.
Toen ik mijn eenpersoonstentje had neergezet hoorde ik een kleine meid tegen haar moeder zeggen dat ik daar nooit inpaste.Maar dat valt best nog wel mee zolang je je schoenen en tas maar onder de luifel parkeert.

Op weg naar Maasland was ik eerst even in De Lier bij Wim v.d. B. langsgegaan waar ik een boekje van had geleend die zijn broer geschreven had nadat hij naar Santiago en terug was gelopen vanuit Nederland.
En dat in slechts 5 maanden........
Ik had Wim ontmoet in Januari tijdens een wandeling en hij vertelde er toen zo trots over dat ik het graag wilde lezen..

Het slapen in mijn tentje was wel even wennen , een slaapmatje van pakweg 2 cm dik ligt toch wel even iets anders dan het matras thuis en deed wel effe "au"aan de heupjes.
Maar misschien wil ik straks niet anders meer...

Ondanks de loeiende koeien achter mij , het feestje in de hooibarg naast mij en de regen en onweer heb ik toch nog wel geslapen.

Zondag ben ik via cafe Vlietzicht door Midden-Delfland naar "Kandelaar "gewandeld (prachtig gebied zonde dat het zo door de politiek verkwanseld wordt).
Bij "Vlietzicht even een bakkie gedaan  en binnen met de eigenaar een stiekum shaggie zitten roken .
Ik vertelde hem dat ik al in de tijd dat ik in discotheek "Vlietzicht"werkte van plan was om cafe "Vlietzicht"te bezoeken en dat ik dus eigenlijk zo'n 30 jaar onderweg geweest was om er te komen.

In "Kandelaar"(gehucht aan De Schie tussen Delft en Schiedam) nog even kennissen opgezocht die ik al heel lang niet gezien had.Waar het wandelen niet goed voor is.......

Uiteindelijk onder de A13 door en langs de Ackerdijkse plassen richting Berkel gelopen terwijl ik naar Bergschenhoek moest.
Maarja , een kleinigheidje hou je altijd.
Ik verdwaal zelfs nog in mijn eigen broekzak als ik niet goed oplet..
Onderweg een hoop vogels gezien die ik echt alleen uit het boekje kende.
Het was een lawaai van jewelste al die loeiende koeien ,mekkerende schapen,kwakende kikkers en dan al die verschillende vogelgeluiden nog.Wat heerlijk om daar van te mogen genieten.

Uiteindelijk toch nog Luka en haar ouders terecht gekomen(bedankt Sjoerd) en later bij Barbara gegeten en met tram en trein naar huis gegaan.

Het leermomentje van de dag was toch wel beter op de weg letten en iets van navigatie opzoeken.

Toen het serieus werd.....

Toen mijn plan om naar Santiago te gaan wandelen steeds meer vaste vormen ging aannemen moest ik gaan bedenken hoe ik dat wilde gaan doen.
Waar slaap ik dan ,wat moet ik allemaal meesjouwen en hoelang zal ik er over gaan doen?
En ook niet onbelangrijk...welke weg zal ik volgen ,want ook al ga ik niet naar Rome..........

Zoeken op internet gaf mij een beetje het idee wat ik nodig had en ik besloot om te gaan kamperen onderweg.
Desnoods wild , wat een mate van vrijheid met zich meebrengt en je niet op tijd bij een herberg of refugio hoeft te zijn om een slaapplaats te kunnen hebben.
Ik las verslagen van mensen die op slaapzalen met 40 a 50 mensen de nacht doorbrachten en kwam tot de conclusie dat er maar één het hardste snurkt en dat het niet bevorderlijk is voor je nachtrust  .

Dus toen ik tijdens een wandeltocht in Naaldwijk door de Store4outdoor  gestuurd werd en zag wat daar allemaal te koop was besloot ik om daar snel terug te keren en mijn spullen daar aan te schaffen.
Tenslotte is het toch altijd beter om de plaatselijke middenstand te steunen dan ergens in de grote stad.
Ik werd keurig geholpen en geadviseerd over het materiaal dat ik minimaal moest meenemen en uiteindelijk was ik niet duurder uit dan op internet of grote speciaalzaken in de stad.

Dus ....éénpersoonstentje
           rugzak
           Slaapzak
           slaapmatje
           kookstelletje
           wandelkleding
           nieuwe schoenen  enzovoort en alles natuurlijk zo licht mogelijk



                   

De voorbereidingen!!!!

Het afgelopen jaar heb ik nog lekker doorgewandeld met in mijn achterhoofd de "tocht der tochten"oftewel de voettocht naar Santiago d.C.
Het hoogtepunt was wel de "Dodentocht"in Belgie en" De omloop van Goeree-Overflakkee" welke toch wel aan de lange kant waren en snel op elkaar volgden.
Hierna voelde mijn heupen niet zo soepel meer als ze zijn moesten en besloot ik maar een tijdje rust te nemen.

Ondertussen heb ik mijzelf helemaal ingelezen op het internet en raakte steeds meer enthousiaster om de uitdaging aan te gaan.Voorzichtig informeerde ik de mensen om mij heen over mijn plannen en kwam er achter dat iedereen wel iemand kende die "het"gedaan heeft of zou willen doen. 

Na een maand of vier mijn wandelschoenen niet meer aangeraakt te hebben ben ik in Januari weer voorzichtig begonnen wandeltochten te lopen , maar de heupjes bleven gevoelig.

Nu na vele bezoekjes aan de fysiotherapeut ,podoloog en pedicure zou het zo moeten kunnen zijn dat ik klaar ben voor mijn eventuele vertrek en dus............

                                                                     gaan we er maar voor.

Inmiddels zijn de bezoekjes aan de fysio , podologe en pedicure afgerond en ...........

             de fysiotherapeut en ik zijn er nu overeens dat ik eigenlijk een "zak met botten"ben en dat ik de komende tijd nog wel pijn in mijn heupen zal houden omdat ik drie maanden voornamelijk op een slaapmatje van 2cm dik de nacht door ga brengen en er geen vet op mijn heupen zit ,

             de podologe mijn inlegzooltjes van mijn wandelschoenen dermate verhoogd heeft dat ik nu moet bukken als ik door de deuropening wil ,

              en de pedicure niet nog  meer likdoorns wilde verwijderen , omdat er anders alleen nog maar bloederige stompjes in mijn schoenen steken.

Maar gelukkig hebben ze alle drie  mondeling toegezegd dat ik hun tijdens mijn wandeling altijd voor een telefonisch consult mag benaderen.


Dus .........bedank ik hen alle drie voor hun hulp en gaat het nu zeker lukken.

Hoe mijn status veranderde......

Dit is het verslag wat ik geschreven heb nadat ik " Opa" was geworden tijdens het lopen van de "Kennedymars " Ridderkerk-Dordrecht op de site van Walkers4walkers

Dit was een onvergetelijke KM voor mij.

Deze week pas had ik besloten om te kijken hoe het met mijn wandelconditie gesteld was en mee te doen aan deze Kennedymars.

De afgelopen tijd had ik alleen tochtjes tot 30 km gelopen en vaak met bepakking als voorbereiding op mijn wandeling naar Spanje en druk geweest met bezoekjes aan fysio -podoloog en pedicure.

Halverwege de de nacht toen we Kinderdijk al gepasseerd waren kreeg ik een telefoontje van mijn vriendin dat ons kleinkind zich gemeld had en geboren wilde gaan worden.

Dit was enigszins onverwacht met dien verstande dat ze drie weken te vroeg was.

Ik besloot  na overleg met Oma in spé om maar door te lopen daar ik niet echt een wezenlijke bijdrage kon leveren bij de geboorte en toch maar moest afwachten en in de weg zou lopen.

Om kwart voor tien was het zover...onze kleindochter Luka zag het levenslicht en veranderde mijn status in opa.

Bij de eerstvolgende verzorgingspost vroeg men wat ik wilde drinken en zei ...champagne !!!!!!

Nadat ik uitlegde dat ik opa geworden was heb ik maar een colaatje genomen omdat dat ook bruist.

Heel verrassend werd ik verder de hele dag steeds gefeliciteerd door alle vrijwilligers en het bleek dat het nieuws zich als een lopend vuurtje en sneller dan ik kon wandelen zich had verspreid.

Bij aankomst in de sporthal in Ridderkerk werd ik nogmaals gefeliciteerd en kreeg een speciale oorkonde met "Opa Geert" erop en een kaart en kadootje voor kleindochter Luka.

Geweldig om van zo'n vereniging als RWV lid te mogen zijn en zal nooit klagen over de verzorging van de vele vrijwiligers.

Respect !!!!!! 

Dus ..........alleen al hiervoor was het een Kennedymars om nooit te vergeten.

Maar ....de conditie was niet echt geweldig en ik ben blij dat ik straks op weg naar Compostella niet iedere dag zo'n afstand hoef te lopen.

Waarom zou je niet gaan tippelen ?

Het idee om naar Santiago de Compostella te gaan wandelen is ontstaan tijdens onze vakantie in Wallonië ongeveer een jaar geleden.
In België hadden wij veel kerkjes en oude kloosters gezien en leek het mij leuk om vooral kloosters met een eigen Trappistenbrouwerij te bezoeken.
Dus zijn we op zoek gegaan en kwamen helaas nooit verder dan tot de poort van de kloosters.
We ontdekten dat je als pelgrim wel welkom was bij de paters en zelfs in het klooster kon overnachten.

En toen.......bedacht ik ter plekke dat ik wel zin had om de uitdaging aan te gaan en als ik 55 jaar zou worden naar Santiago de Compostella wilde wandelen.
Pas na enige dagen (trappistenbier valt soms erg zwaar) viel het kwartje en realiseerde ik mij dat dan dit jaar al was.
.Maar als ik dan zou gaan ,  dan ook  "all the way " , oftewel vanuit Hoek van Holland en het liefst de dag na mijn verjaardag op 10 mei.

Soms zijn er onverwachte omstandigheden waardoor je je planning iets moet bijstellen.
Nu was dat een hele prettige, namelijk dat de dochter van mijn vriendin Barbara in verwachting was en 10 dagen na mijn geplande vertrek zou bevallen.

Dus.... uitstel maar geen afstel.
Nieuwe datum gepland , eerste dag in Juni.

Inmiddels is op 28 April kleindochter Luka geboren, die het wachten beu was en graag kennis wilde maken met de buitenwereld...........En het is een schatje !!!!!!!!!