Vervelend was het wel.........

Dat ik gisteren niet kon inloggen op mijn blog,had problemen met de beveiliging maar kreeg wel mijn geld terug van de herberg mevrouw.Gisteren waren we gestrand in Abemestas in een refuge waar we maar met zijn vieren sliepen.Er werd aangeboden om voor ons te koken , maar we wilden naar een restaurant.
Haha , er was helemaal geen restaurant en moesten dus alsnog vragen of het misschien mogelijk was om voor ons te koken,en dat deed ze met plezier en maakte een heerlijke pasta.De volgende morgen ging het een beetje mis en moesten we de herbergier wekken voor het ontbijt.Het seizoen is een beetje aan het aflopen en ze wilden kennelijk uitslapen.Effe flink bonken en toen verscheen er toch iemand.
Uiteindelijk op weg om half acht en ik heb de dames even flink laten zweten,wat niet meeviel want het was erg koud.De route was erg mooi en we moesten toch nog lekker klimmen en na een klim volgt er meestal weer een afdaling.Op een gegeven ogenblik kwamen we in O Cebreiro, waar het een gezellige drukte was op deze zondag met veel toeristen.Er staan daar prachtige gerestaureerde ronde huizen .Echt kenmerkend voor de streek Galicië , om gallisch van te worden.Of was het nu lyrisch?

Via Hospital  en Alto do Poio kwamen we uitgeput aan bij de refuge in Fonfria ,34 km op de teller .
De refuge ligt tussen de stallen van het dorp en dat was aan het vliegengehalte goed te merken.Het leek vrij rustig daar tot er een Belgische wandelclub aankwam met een mannetje of 15.De voorzitter en zijn vrouw herkende mij van hun vrijwilligerswerk in La Ferme waar zij enige weken de refuge bemanden toen ik daar met Emiel geslapen had.Gelukkig hoefde ik deze keer zijn powerpoint presentatie niet te zien.

En ........vanmorgen vroeg opgestaan en zouden we ontbijten om half zeven zoals beloofd.
Maar dat werd natuurlijk weer later door een misverstand van het personeel.Nouja , misschien moeten we maar gewoon onderweg ontbijten.
Om een uurtje of elf waren we toch in Triacastella en besloten na het inslaan van een beetje eten voor onderweg lekker door te lopen en zijn uiteindelijk na enige pittige dalers en klimmers aanbeland in.....Sarria.

Tijdens een rustpauze bij een barretje kwam ik nog een Meisje uit Israël tegen ,die ik al een paar keer eerder gesproken had.Zij besloot om met ons mee te gaan en nu gaat het een beetje op een Harem lijken met dames van alle windstreken.Heb haar vanavond maar voorgesteld om haar te adopteren en zij bleek al twee van haar zusjes  te kennen.Het moet niet gekker worden zullen we maar zeggen.Dus de familie is weer uitgebreid met Ela.......Uit Tel Aviv

Om het te vieren zijn we gezellig uit eten gegaan en hebben besloten dat Betty onze Nanny maar moet zijn.

Vanaf hier is het minder dan 115 km volgens mij ,dus liggen we lekker op schema en zijn we zaterdag voor de middag in Santiago..........
Alleen word het nadat het na Leon steeds rustiger was in de refuge en onderweg , vanaf hier steeds moeilijker om een slaapplaats te vinden.Er zijn veel mensen die alleen de laatste 100 km lopen en dan toch een compostelaat krijgen.

Dus dat gaat nog even een strijd worden met al die Pelgrimisten..........