Vorige week zondag was ik onderweg van Moulin naar de volgende stop[ik plan dat nooit zo] en zag op mijn kaartje dat ik een Boeddhistisch Klooster passeerde in Noyant d Allier en besloot om daar eens te gaan kijken en vragen of ze misschien een slaapplaats hadden voor een arme pelgrim op weg naar Santiago de Compostella.
Ik moest wel even 2 km klimmen om er te komen , maar dat had ik er wel voor over.
Twee jaar terug toen Barbara en ik in Frankrijk waren hebben we ook een dergelijk klooster bezocht en ik was eigenlijk verbaasd om er relatief gezien dichtbij nog een aan te treffen.
Dit klooster lag een beetje achteraf aan de buitenrand van het dorpje en ik moest ook even vragen voor ik het vond.
Net als het ander klooster stond er uiteraard een groot niet te missen goudkleurig beeld van Boeddha met een heleboel beelden en waterpartijen er omheen.Ik trok de stoute schoenen aan en ging de ontvangstruimte binnen waar ik hartelijk begroet werd door een aantal oudere dames.Nadat ik mijn schoenen uitgetrokken had mocht ik zelfs even in de tempel om Boedha te begroeten.
Ik kreeg thee aangeboden en snoepjes ,koekjes en gekonfijte gember.Vond zelfs als vastgeroeste koffie drinker de thee erg lekker.De dames spraken vloeiend Frans en wat later bleek Vietnamees ,maar een van hen gelukkig een beetje Engels.Zij legden mij uit dat de andere tempel Tibetaans was en zij dus Vietnamees.Nooit geweten dat daar ook nog onderscheid in was.
Toen ik vroeg of ik bij hun kon blijven slapen gingen ze in conclaaf en kwamen met allerlei oplossingen aan dragen en trachten zelfs de dichtbij zijnde Gite s te bellen ;Maar slapen...........dat kon niet in hun tempel.
Nadat ik buiten nog een aantal foto s gemaakt had heb ik hun gedag gezegd en ben verder gelopen en kwam uiteindelijk in Tronget terecht waar ik achteraf 500 meter voor een bijna lege camping op een veldje ben neergestreken.
Maar ..... ik denk nog vaak met een glimlach terug aan de drie leuke oude Vietnamese dametjes....
Hoi Geert,
BeantwoordenVerwijderenJe maakt wat mee onderweg naar Santiago, ongelofelijk wat weer een verhalen.Wens nog veel plezier, ik ga morgen naar Nijmegen niet om te lopen(helaas geblesseerd) maar in het verzorgingsteam van PostNL. Groetjes postmuts(W4W) Anita
Hoi Geert
BeantwoordenVerwijderenbalen van je enkel. Hou wel een beetje rust, anders zal je last blijven houden denken we. Wij zijn al weer twee weken thuis. Wat een waardeloos weer hier. We denken dat jij qua weer het beter hebt. Het is leuk je blog bij te houden. Je bent al erg ver. Hou je haaks. Gr je buurtjes.
Hoi Geert, Wat boehda die je geen plaats geeft, dat klopt niet maar gelijk heb je niet bij de pakken neer zitten, dit zal wel een teken zijn. Welke weet ik niet .Dat merk je later wel.Hou die enkel soepel, gedoseerde rust, veel geluk nog verder. Lieneke
BeantwoordenVerwijderengerard, ik was pas op deverjaardag van je moeder dat je aan het wandelen was in frankrijk, maar dit vind ik enn geweldige onderneming van je. ik hoop voor je dat je zonder kleerscheuren aankomt in compostella. en datje geniet van deze reis. neef paul
BeantwoordenVerwijderenHa Geert,
BeantwoordenVerwijderenHoe gaat het nu met je enkel? Ben je vandaag weer op pad gegaan?
Ik ben net een weekje terug uit Cuba en ben je reisverhalen weer aan het volgen. Zo voelt het nog steeds een beetje als vakantie! Succes! Carien