Heerlijke massage!!!!!

Bij het verlaten van de camping ontmoette ik een beeldschone dame, waarmee ik gezellig keuvelend richting Laren liep.
Dit was volgens het boekje de 12de etappe van het Pieterpad.

 Het was stralend weer en we genoten van de zon en de prachtige wandeling.
Ik vertelde haar dat ik na een weekje Pieterpad wel wat stijfjes in de heupen was en dat mijn rug zelfs pijn begon te doen door het sjouwen van de rugzak.
 Nou , zei ze, daar weet ik wel wat op.......want ik kan erg goed masseren.
Wij zochten een leuk afgelegen plekje op in het zonnetje en zij begon mij heerlijk te masseren.
 Hmm , mijn nek als eerste en ik zat te kreunen. Daarna mijn rug en ze voelde dat de spieren daar het zwaar te verduren hadden gekregen.
Ga nu maar even op je rug liggen dan doe ik je voeten en benen gelijk even zei ze. Heerlijk was het en toen ik dacht dat dit ook nog een "happy end" zou hebben werd ik wakker van het getik van de regen op mijn tent.

 Brrrr het was nog koud ook.

 Nou, vandaag ging de route naar Laren dus en voor ik Holten verlaten had kwam ik een groot veld met witte bloemen tegen en ik vroeg een voorbijganger wat het was. Hij vertelde mij dat het Lupines waren die een aantal boeren in de omgeving als experiment teelde voor een fabrikant die daar vegetarisch vlees van maakt, eigenlijk vleesvervanger....
En iets verder kwam ik een bord tegen waar dat ook inderdaad op stond.
Na zo'n km of zes wilde ik een zijweg inslaan toen ik weer eens een bordje "Rustpunt"zag staan.
Dit is vaak  bij particulieren of kleine boerderijtjes die daar hun schuurtje of stal ingericht hebben voor wandelaars en fietsers en je kan voor een kleine vergoeding even zelf koffie of thee maken en zelfs nog opdrinken ook. Soms verkopen ze ook streekprodukten en zelfgemaakt ijs en kaas e.d., heel leuk .
Inmiddels zijn er in Nederland al meer dan 400 van die plekjes in Nederland, alleen staan ze meestal langs de "knooppunten"fietsroutes. En .....daar kom ik niet zo vaak.

Eenmaal in Laren heb ik maar een stop gemaakt en een heerlijke "Dikke stam" pannenkoek gegeten die vernoemd is naar de dikste eik van Nederland en op de route  naar Vorden staat.
En toen het weer droog was ben ik verder gelopen naar Vorden, wat het eindpunt is van deel 1 van het Pieterpad..
 Het was een mooie route over zandpaden en door bossen, alleen was het koud en viel er regelmatig een buitje.Effe jammer dus.

Morgen begin ik vrolijk aan het tweede boekje, nog maar 257 km voordat ik Barbara weer zie.