Dat was het zeker vandaag!!!!
Vanmorgen vroeg hoorde ik de regen tegen het raam kletteren en met de nattigheid van gisteren in mijn gedachte zonk de moed in mijn schoenen waar het water net uit was verdampt.
Het duurt altijd even voordat je ingesteld ben op regen tijdens zo'n tocht maar het went nooit echt.
Wandelen kan natuurlijk altijd, al is felle zon tijdens het klimmen net zo wennen.
Eigenlijk wordt je er net zo nat van ....
Gisteren toen ik bij de laatste berg omhoog klom zag ik onder mij de snelweg die vierbaans breed in een tunnel verdween en dacht heel even dat het eigenlijk veel makkelijker zou zijn om deze weg dan maar te nemen.
2800 meter tunnel waar het niet regende, redelijk vlak was en ook nog korter.
Uiteraard ben ik naar boven geklommen waar de regen steeds harder uit de licht begon te vallen maar eenmaal boven werd ik verrast met een soort van "tubeler bells"concert wat mij aan Moke Oldfield deed denken. Boven hoorde je niets anders dan de koeiebellen van de kudde op de berg.
Had het niet willen missen en ik zat zomaar op de eerste rij.
Vanmorgen regende het dus weer en toen ik helemaal niets meer kon bedenken om niet weg te gaan ben ik maar gaan wandelen en tot mijn grote verbazing kon ik van Villavicosia tot Colunga bijna de hele weg de caminoschelpen en pijlen volgen.
Gelukkig was het tussen de buien soms droog en kon ok redelijk opgedroogd inchecken bij een hotelletje hier.
Foto's staan op : Geert Zeestraten Facebook.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten