Belgen zijn geen ezels..........

Gisteren verscheen onverwachts Walter, een vriend van Emiel mijn Belgische medepelgrim, bij onze refuge in Monte Marsan met  zijn vriendin Julia.
Ondanks alle inspanningen die ik gedaan had de laatste 10 dagen om een beetje Vlaams te verstaan begreep en verstond ik geen woord van hetgeen zij elkaar te vertellen hadden.Zij komen allebei uit dezelfde streek en vervallen gelijk in een heel specifiek dialect .
Vandaag ging Walter dus een dagje meestappen en zij hadden genoeg te bespreken en ik liep dus maar een stukje achter hen totdat Mevrouw de Bruin onmiddellijk afscheid wilde nemen en ik gehaast een bosje in wilde duiken.
Helaas zag ik een put van de waterafvoer over het hoofd die geheel overgroeid was en dook met mijn linkerbeen zo n 70 cm naar beneden en mijn rechter klapte een beetje dubbel.
Dat was geen fijne houding ,zeker niet omdat Mevrouw De Bruin nu wel erg aandrong om het pand te verlaten.

Bij deze ongelukkige actie heb ik mijn linker enkel en mijn rechterknie bezeerd , denk dat de bandjes het niet echt fijn vonden en nu als ik gepauzeerd heb verrek ik van de pijn , maar het is na 10 stappen wel weer te doen.

Hierna vervolgde ik mijn weg en zag dat ik al snel rechtsaf moest en kwam na enige tijd weer op een heidegebied terecht.Ik verwachte dat mijn Belgische vrienden voor me zouden lopen en had er aardig de pas erin om ze in te halen.
Uiteindelijk heb ik maar gebeld naar Emiel , die zei dat ze verkeerd gelopen waren en nu achter mij liepen.

Het was een leuke route en kwamen zelfs nog een barretje tegen waar ik lekker koffie kon drinken.
Later op de dag liet ik kleine Geert even uit en zag mijn Belgen wederom verkeerd lopen.
Dus ik riep en zei dat ze inderdaad geen ezels waren omdat die zich maar een keer aan een steen stoot en zij dus nu al twee keer.

Uiteraard zag ik later ook een pijltje over het hoofd en staat het nu 2-1 voor Holland.

Al lekker op tijd bereikten we het doel van de dag.......Saint-Sever

De refuge is gelegen in een oud klooster der Jacobijnen, wat nu een museum is.
Ben bang dat ik morgen even pijn zal hebben voordat ik weer een beetje soepel loop en ben blij dat het nog een paar dagen duurt voordat we de Pyreneeën bereiken.