Na gisteren veertig km gewandeld te hebben had ik weer veel last van mijn maag en kreeg met moeite een klein bordje spaghetti weg.Vanmorgen was ik laat opgestaan na toch wel heerlijk geslapen te hebben in mijn tentje op de camping in Sagahun.Toen ik gisteravond bij mijn tentje kwam zat de buurman voor zijn tent en wilde een praatje maken.Hij komt uit Libanon en was in Irak gehandicapt geraakt toen hij daar als tolk tijdens de oorlog aan het werk was.
Hij woont nu in Frankrijk en was dus op vakantie in Noord-Spanje.
Na allerlei verhalen aangehoord te hebben en ook alle whiskey en dergelijke vriendelijk afgeslagen te hebben kon ik lekker gaan slapen.
Vanmorgen ging ik om 8 uur op pad en voelde me erg gammel.Mijn maag is nog steeds niet in orde en heb telkens het gevoel dat ik moet overgeven.
Onderweg kwam ik Jean-Paul , z'n dochter Magalie , Gregoire en Betty tegen waarmee ik enige dagen terug gezellig had zitten eten.Zij stonden net op het punt om uit elkaar te gaan omdat Betty een andere weg wilde nemen en mij toen plotseling zag.
We zijn dus samen verder gelopen en ik werd steeds misselijker.Wat overigens niets met Betty te maken heeft.......
Ik besloot om ook maar in het volgende dorpje waar Betty heen wilde te stoppen en de rest van de dag een beetje rust te houden.
Bij het eerste barretje in Bercianos del Real Camino ben ik maar wat gaan eten bij Casa Del Camino.
Franco en zijn vrouw hadden hun zaakje pas geopend en vertelde hun verhaal,namelijk dat ze elkaar op de Camino hadden onmoet.Franco was bezig om speciaal voor Kroatie waar hij vandaan komt ,een gids te schrijven omdat de Camino daar onbekend is en hij daar graag verandering in wil brengen.
Hij vertelde graag zijn indrukken en verhalen van de Camino en ook voor hem was het de Camino voor het leven geworden en drie weken terug was hun Baby geboren.Dus voor Franco en Agnes is de Camino een echte ommekeer geworden van hun leven.......
Nu zit ik in de Refuge en hoop dat ik me morgen in ieder geval beter voel om weer iets verder te komen.
Zou vervelend zijn als ik nu op 315 km van het einddoel moet afhaken en denk daar verder maar even niet aan.
Morgen bij de drogist langs en dan kijken we wel weer verder........
he jongen ik hoop dat het weer een beetje beter gaat, het komt heus wel goed maar het is niet niks wat je aan het doen bent. Ik reis gewoon dit weekend weer even met je mee en dan komt t weer in orde Liefs sabine
BeantwoordenVerwijderenHoi geert,
VerwijderenHet is ook hollen of stilstaan. Zo gaat dat wel eens.,maar met zulke hoge temperaturen bijna 40 km lopen is wel veel van het goeie.
Je begint natuurlijk je einddoel al een beetje te ruiken en misschien voel je dat de tijd gaat dringen, maar waarom neem je niet eens een keer een etappe de bus, of misschien wel meer etappes..????Het moet niet ten koste van alles gaan.
Als je al bijna 2400 km hebt gelopen, moet dat m.i. kunnen. Je verdient het om SdC te halen.
Geert succes en vanaf deze kant stuur ik je weer een steuntje in de rug.
Groet tineke