Toevallig is mijn neef Leon..........

Misschien wel eens hier geweest , maar ik begrijp niet dat de hele stad naar hem vernoemd is.

Vandaag vertrok ik weer vrij laat uit de refuge in Mansilla del Mulas en dat beviel me uitstekend.Ik hoef niet zo nodig voorop te lopen in het circus en in het donker zoeken naar de weg is ook niet mijn favoriete bezigheid.En......het is erg fris zo vroeg in de ochtend.Om 9 uur had ik zelfs nog dode vingers van de kou , maar dat heb ik al gauw.Ik ben ze maar gaan warmen aan een café con leche met suiker zelfs.De wonderen zijn de wereld nog niet uit, van zwart zonder naar met melk en suiker.En dan zeggen er nog mensen dat de Camino je niet veranderd.
Gisteravond was het erg gezellig in de refuge , er werd door diverse mensen gekookt en buiten op de binnenplaats gegeten.Erg leuk , alleen jammer dat ik niets naar binnen kreeg.De franse ploeg had op een gegeven een doorgeef spelletje met glazen en dat was erg gezellig en luidruchtig.Wanneer je het fout deed moest je een slok van de wijn nemen.

Vandaag naar Leon dus en ik liep samen op met Belgische Betty die last had van een spier en het een beetje rustig aan deed.En ikzelf kan niet zo snel meer omdat het mij aan energie ontbreekt na een aantal dagen weinig gegeten te hebben.Als je zo in de achterhoede loopt kom je veel mensen tegen met mankementen en van sommige krijg ik tranen in mijn ogen.Als je ziet hoe de horde zich voortsleept met blaren verrekte spieren en andere mankementen , en dan toch telkens weer ergens aankomen........Respect hoor.
Vanmiddag sprak ik nog een vrouwtje uit California die twee stokken nodig heeft om de stad door te komen.
Zij vertelde dat haar enkel met stalen pennen aan elkaar zit en dat de verwachting was dat ze nooit meer zou kunnen lopen.En trots vertelde ze dat ze toch al vanaf Pamplona de Camino liep ,weliswaar langzaam maar toch komt waar ze wezen wil.

Maar toch vallen er mensen om ons heen uit die het echt niet meer kunnen opbrengen en besluiten om de Camino later te hervatten.Het lijkt mij een hele moeilijke beslissing , maar vaak toch wel verstandig.

Vandaag zag ik in de refuge hier in Leon mijn Belgische vriend Emiel terug die mij toch weer bijgelopen was.Hij had gisteren een verkeerde weg genomen  en om weer op het goede pad te komen moest hij een dubbele etappe lopen van totaal 40 km.Zodoende zijn we weer samen.
Leon is een erg grote stad met een mooie grote kathedraal.Vroeger was het gewoon dat er handel gedreven werd in de tempel , maar nu staan er alleen maar restaurants en barretjes e.d. omheen.Het is een heel uitgaansgebied , maar de prijzenslag is hier nog niet uitgebroken.Maarja , het is altijd duurder in zo'n grote stad.Gelukkig ontdekte ik in een van de zijstraatjes eindelijk een Farmacie oftewel soort van drogist , die na het overhandigen van mijn in het Spaans omschreven klacht mij een doos met pillen verkocht.
Dus ben benieuwd of ik straks weer een heel rund naar binnen krijg.Tussen Leon en Santiago moet er nog flink geklommen worden , dus ik kan wel een beetje energie gebruiken.