Moest even traantje wegpinken

Vanmiddag stond ik aan de poort van St.Jean de pied de Porte en plotseling realiseerde ik mij dat dit toch wel een gigantische mijlpaal is die ik nu bereikte.
In 2 maanden en 7 dagen ben ik helemaal tot hier gelopen,waar de meeste Compostellagangers starten.
Vandaag was het weer genieten onderweg , het begon al tijdens het ontbijt toen ik de zon achter de berg vandaan zag komen.
Dan zie je pas hoe snel dat gaat....
Gisteren samen met de Baskische eigenaar van de gite een leuke avond gehad met veel Baskische liederen.
En ....ook nog een vocale bijdrage van Belleman Emiel.

Vandaag ging de weg dus van Ostabat naar St.J.d.P.d.P. en ik had het idee dat ik de Pyreneen kon aanraken.
Ik slaap hier in de Gite L Esprit de Chemin ,de geest van de weg ,die door Nederlandse vrijwilligers gerund wordt.
Dus toen ik binnen stapte riep ik "VOLLUK" en werd toch nog vreemd aangekeken.Vond ik gewoon effe leuk na mijn emotionele moment bij het binnenkomen van de stad.
Dus beste luistervrienden ,morgen begint weer een nieuw avontuur ,het Spaanse gedeelte van de Camino.

Zal even wennen zijn na Frankrijk waar ik niet echt veel pelgrims ben tegen gekomen, het is hier al stukken drukker.


Gisteren richting Ostabat kwamen we nog een hooi pukkeltje tegen,een bijna kale berg en een pad dat kaarsrecht over de top ging met bovenop een in platanen gehulde kapel.Prachtig om te zien ,je zag het pad van begin tot het einde in plaats dat je telkens weer een bocht omgaat en ziet dat je nog niet boven bent.
Ik ben als een raket naar boven geklommen en genoot van het mooie uitzicht in de schaduw op de top.
Maarja ,deze pukkel was nog maar 304 mtr en er komen nog veel hogere drempeltjes.
Ik kijk er naar uit........