Nou , het was geen succes......

Het slapen op de camping gisteren verliep nogal moeizaam.Ik was al drie keer bij de receptie geweest om in te schrijven en te betalen,maar ze houden er hier hele aparte openingstijden op na.

Gisteravond was ik even in de kerk voor een gitaarconcert ,uiteraard speciaal voor pelgrims want die komen daar graag.Na het concert ging ik op zoek naar een restaurantje om iets aan mijn gewichtsverlies te doen en kwam ik Betty uit België tegen die ook honger had.Dus hebben we gezellig samen gegeten,en Betty had natuurlijk nog genoeg te vertellen.Na het eten ging ik naar de camping en wilde gaan slapen,en maakte ik kennis met de buren die net aan tafel gingen.Tenslotte was het pas 10 uur dus........
Zij bleken ook nog twee kleine kinderen te hebben die zich zo te horen uitstekend vermaakten en naar mijn idee iets te luidruchtig en te laat op waren.Maarja , ze hebben vakantie .........

Later toen de rust bijna was weergekeerd lag ik nog even te lezen en kwam de campingbaas langs om af te rekenen en hij vroeg of ik de volgende morgen mezelf wilde komen registreren.Tuurlijk....

Toen ik eindelijk in slaap gevallen was begon om een uurtje of vier een hond te blaffen en werd er een urenlang hondenblafconcert gehouden.
Dus .....ik heb toch zeker vier uur lekker geslapen en het was heerlijk koel en dat is wel meegenomen.

Vandaag stond een stuk op het programma van wel 17 km zonder een plaatsje en dus ook geen barretje voor een bakkie en chocoladebroodje.Dus heb ik voor mijn vertrek uit Carrion de Los Condos maar even ontbeten in een bar en ging pas over zevenen de stad uit.Het grootste gedeelte van het wandelend circus was al uit zicht en ik had er zin in .Was binnen drie uur al ginds en had mensen ingehaald die een uur voor mij vertrokken waren.
Maar het was pas kwart over 10 en ben dus maar aan de volgende etappe begonnen, van Calzadilla de la Cueza naar Shahagun dat de totaalstand net niet op 40 brengt vandaag.
Dat schiet dus weer op maar het is geen wedstrijd en ik heb zover het landschap het toeliet nog genoten.
Eigenlijk was het een beetje saai over het al gemeen en de dorpjes waren ook geen hoogstandjes van architectuur.Kwam nog wel huisjes tegen van leem ,dat was wel bijzonder ook al zagen ze er niet meer uit en denk ik niet dat je ze over 5 jaar nog ziet staan.
Onderweg bij een bar onderweg zat een Spaanse levensgenieter die volgens hem aan de Camino van het leven bezig was.Met grote grijze baard en een kleurrijke doek om zijn hoofd geknoopt was het samen met zijn hond wel een bezienswaardigheid.Hij sprak allerlei talen een beetje en Spaans het beste.Hij was al jaren aan het zweven en was ook in Rotterdam bekend waar hij samen met vrienden wel muziek speelt.

Nu ben ik aanbeland in Shanagun en zag weer een bord Camping Municipale staan en probeer ik het nog eens .Het is erg druk hier op de camping en dat belooft geen rustige avond.
Wel een voordeel is dat het buiten de stad op de Camino-route ligt , dus ik hoef alleen maar het hek uit te stappen en ik ben op mijn "werk".